Die Dominospieler

ein spiel mit den augen ein spiel mit den händen
die rede der gesten ins netz der blicke geknüpft
verfängliches & gelöstes wie fragen zu antworten
gewendet der nächsten frage zu einer fortsetzung
der gegenwart um einen stein um eine möglichkeit
um ein ornament wachsen zu lassen auf dem grünen
blechquadrat zwischen den spielern ein labyrinth
mit zwei ausgängen & vergessener mitte die figur
die ein gespräch beschreibt die form nimmt es an
teilt es mit den steinen den doppelquadraten mit
augen schwarzen auf abgegriffnem weiß zählen sie
gleich zu gleich zählen auf grün neben rot sechs
neben eins zu eins neben nichts zu nichts zählen
erzählen einander eine gegenwart ein geschenk um
presente: die mischung aus zufall & geschick das
mischen der steine ein ritual ihr teilen in zwei
gleiche teile & einen gemeinsamen vorrat aus dem
nimmt wer nicht mehr geben kann wer nichts hinzu
zufügen hat nimmt von einer hoffnung die bis zum
letzten stein nicht weniger wird eine antwort zu
finden ein zeichen ein gleiches eine wendung die
das gespräch fortsetzt in das ornament sich fügt
zum bild vielleicht das dann deutlich erscheinen
würde mitten in der nacht in der kleinen bar mit
den grünen tischen an einem zwei die nicht krieg
spielen nicht um herrschaft & macht dieses spiel
gewinnt wer alles geben kann wer wach bleibt wer
sieht wie gleiches zugleich sich ändert eins das
andere erwidert am tisch mit den gleichen seiten
die gesten die blicke die blicke die gesten kein
wort aber ein anderes stilles vernehmen zwischen
zwei gebenden das muster ergibt eine ordnung der
zufälle nimmt wer gibt wahr: verwirklicht sie zu
gleich verbindlich & offen sichtlich fortsetzbar
auf beiden seiten ein hingegebenes als könnte es
ums ganze gehen bei einem dominospiel: ums leben

© bei der Autorin
From: cor responde. Gedichte dt./portugies. Gemeinsam mit Ueli Michel (fotos/farben)
Duisburg & Berlin: pict. Im, 1998
Audio production: 2000 M. Mechner, literaturWERKstatt berlin

De dominospelers

een spel met de ogen een spel met de handen
de rede van de gestes in het blikkennet geknoopt
verstrikt en opgelost als vragen naar antwoorden
gekeerd naar de volgende vraag naar een voortzetting
van het nu om een steen om een mogelijkheid
om een ornament te laten groeien op het groene
speelveld tussen de spelers een labyrint
met twee uitgangen en vergeten midden de figuur
die een gesprek beschrijft de vorm neemt het aan
deelt het met de stenen de dubbelkwadraten met
ogen zwart op gesleten wit tellen ze
gelijk bij gelijk tellen op groen naast rood zes
naast één bij één naast niets bij niets tellen
vertellen elkaar een nu een geschenk een
aanwezigheid: de mix van toeval & handigheid het
mengen van de stenen een ritueel het delen in twee
gelijke delen & een gedeelde voorraad daaruit
neemt wie niet meer geven kan wie niets toe
te voegen heeft neemt van een hoop die tot de
laatste steen niet minder wordt een antwoord te
vinden een teken een zelfde een draai die
het gesprek voortzet zich in het ornament voegt
tot het beeld misschien dat dan duidelijk verschijnen
zou midden in de nacht in de kleine bar met
de groene tafels aan één twee die geen oorlog
spelen niet om heerschappij & macht dit spel
wint wie alles geven kan wie wakker blijft wie
ziet hoe hetzelfde tegelijk verandert het één het
andere beantwoordt aan de tafel met dezelfde kanten
de gestes de blikken de blikken de gestes geen
woord maar een ander stil horen tussen
twee gevenden het patroon biedt een orde van het
toeval neemt wie geeft waar: realiseert ze te
gelijk gebonden & open zichtbaar voort te zetten
aan beide kanten met overgave alsof het er
op aan komt bij een dominospel: op het leven

vertaling: Arjen Duinker