DIE MORITAT VON MACKIE MESSER

Und der Haifisch, der hat Zähne
Und die trägt er im Gesicht
Und Macheath, der hat ein Messer
Doch das Messer sieht man nicht.

Und es sind des Haifischs Flossen
Rot, wenn dieser Blut vergießt
Mackie Messer trägt ’nen Handschuh
Drauf man keine Untat liest.

An der Themse grünem Wasser
Fallen plötzlich Leute um
Es ist weder Pest noch Cholera
Doch es heißt: Mackie geht um.

An’nem schönen blauen Sonntag
Liegt ein toter Mann am Strand
Und ein Mensch geht um die Ecke
Den man Mackie Messer nennt.

Und Schmul Meier bleibt verschwunden
Und so mancher reiche Mann
Und sein Geld hat Mackie Messer
Dem man nichts beweisen kann.

Jenny Towler ward gefunden
Mit ’nem Messer in der Brust
Und am Kai geht Mackie Messer
Der von allem nichts gewußt.

Wo ist Alfons gleich, der Fuhrherr?
Kommt er je ans Sonnenlicht?
Wer es immer wissen könnte
Mackie Messer weiß es nicht.

Und das große Feuer in Soho
Sieben Kinder und ein Greis
In der Menge Mackie Messer, den
Man nichts fragt, und der nichts weiß.

Und die minderjähr’ge Witwe
Deren Namen jeder weiß
Wachte auf und war geschändet
Mackie welches war dein Preis?

© Suhrkamp Verlag
From: Werke. Große kommentierte Berliner und Frankfurter Ausgabe.
Frankfurt am Main: Suhrkamp Verlag, 1988 ff.
ISBN: 3-518-41151-9
Audio production: DerHörVerlag GmbH, München 1997
Aufnahme: Die Dreigroschenoper; 1929

مرثیه مِکِی مِسِر

پس کوسه ماهی دندان دارد

و دندانهایش در پوزه اوست

و ماچت هم، چاقویی دارد

اما چاقو را احدی نمی بیند

و فلس های کوسه

 سرخ اند وقتی خون ریز می شوند

مِکِی مِسِر دستکش پوشیده

که نمی توان از آن پی به تبهکاری اش برد

کنار آب های سبز«تمز»

ناگهان مردمانی برخاک می افتند

نه طاعون آمده نه وبا

فقط می گویند: میکی می پلکد آن جا

در  یکشنبه روزی، صاف و زیبا

مرد مرده ای کنار ساحل درازبه دراز افتاده

و آدمی آن گوشه ها می پلکد

که اسمش را میکی مِسِر گذاشته اند.

شمول مَیِر اصلااً پیدایش نیست

و خیلی ثروتمندان دیگر

اما پولش دست مِکِی مِسِر است

حالا بیا و این را ثابت کن!

جنی تولر را پیدا کردند

با چاقویی توی سینه اش

و مِکِی مِسِر توی بندرگاه

راه می رود با خیال راحت

همین حالا آلفونس سَرباربَرکجاست؟

آیا یک وقتی  آفتابی می شود؟

چه کسی قاعدتاً همه چیز را می داند؟

مِکِی مِسِر، اصلاً نمی داند.

و آتش پُر زبانه ای در سوهو

هفت کودک و یک پیرمرد

مِکِی مِسِر وسط جمعیت وایستاده

 کسی از او چیزی نمی پرسد، او هم اصلاً هیچ نمی داند.

و بیوه زن کم سن و سالی

که عالم و آدم نامش را می دانند

از خواب بیدارشد ، دید بی سیرت شده

مِکِی به چه قیمت  این کار را کردی؟

ترجمه علی عبداللهی
translation: Ali Abdollahi