DOKUMADA ÇALIŞAN KIZLAR

Dokumada çalışan kızların
günleri naylon iplik, ucuz keten
emeğin, alınterinin ve aşkın
kanı damlar kirpiklerinden

Erimiş tırnaklarında al kına
tuzlu badem, eğlencelik
gençliği solmuş tül gelinlik
o çocuk yüzlü hanlarda

Çoğu hiç uyumuyor geceleri
çoğu yazlık sinemada, şarkılarda
güneş girmeyen bir romanda
bakışı aydınlık sevgili

Dokumada çalışan kızların
ben de karışsam aralarına
kuş olup konsam avuçlarına
dokusam onlarla kumaşını acının

Onlar ki yüreklerinden başka
öderler rüşvetini herşeyin
acılarından, umutlarından başka
aşkın, alınterinin ve emeğin

© Refik Durbas
From: Kimse Hatırlamıyor (Toplu Şiirler I)
Adam yayınları, 1994
Audio production: 2008 Literaturwerkstatt Berlin

DIE WEBERINNEN

Tage der Weberinnen
sind Nylonfaden, Billigleinen
das Blut des Fleißes, der Mühsal, der Liebe
tropft von ihren Wimpern

Rote Henna auf abgenutzten Fingernägeln
Salzmandeln, was zum Knabbern
Tüllbrautkleid mit verwelkter Jugend
in jenen Herbergen mit Kindergesichtern

Viele schlafen nachts nicht
viele sind in Sommerkinos, in Liedern
in einem Roman ohne Sonnenlicht
die Geliebte mit lichtem Blick

Könnte ich mich doch unter sie mischen
unter die Weberinnen
wäre ein Vogel und landete auf ihren Händen
webte ich doch den Stoff des Schmerzens mit ihnen

Und sie müssen außer für ihre Herzen
für alles andere bestechen
außer ihren Hoffnungen, ihren Schmerzen
auch für Fleiß, den Schweiß ihres Angesichts, für die Liebe

Übersetzung von Aşkın-Hayat Doğan