ДОЖДОВИ. 1. Страв

Пристигаат троми пристигаат уморените коњи на просторот
тој далечен и наслутен шум на заборавениот говор
Тропаат беспрекин сами пред затворените прозорци
изгубено тропаат со нозете тапи без поткови
ти земјо по тебе лизгава и масна земјо мирна
тропаат темно измешани

Каде пред оваа маса пред овој памучен
хоризонт без линии
пред ова темно месо на земјата и ноќта
измешано длабоко месо и густо наеднаш
поплава на очите и на просторите смрт

Каде о каде ти јас ти море шумно и бескрајно
ти монотоно
поле хоризонтално уморено
желно за исправено ветровито разведрување
Каде о каде
ти тесто густо на дождот и земјата
човеку јас
камену во рацете и во очите кал

© Mateja Matevski
From: Дождови
Скопје: Култура, 1956
Audio production: 2007, Nikola Madzirov & MIM

Regen. 1. Angst

Es kommen die schwerfälligen, es kommen die müden Pferde an im Raum
dieses entfernte und geahnte Geräusch der vergessenen Sprache
Sie   stampfen   ununterbroche   allein   vor   den  verschlossenen Fenstern
sie stampfen verloren mit den Hufen, dumpf ohne Eisen,
auf dir, du Erde, du glitschige, fette und friedliche Erde
stampfen dumpf durcheinander

Wohin vor dieser Masse, vor diesem baumwollenen
Horizont ohne Linien
vor diesem dunklen Fleisch der Erde und der Nacht
diesem Gewirr tiefen, dichten Fleisches, und plötzlich
eine Überschwemmung der Augen, in den Räumen Tod

Wohin, oh wohin, du, ich, du Meer, rauschend und unendlich
du monotones
Feld, horizontal und ermüdet
mit dem Wunsch nach aufklarenden Winden
Wohin, oh wohin
du dichter Teig des Regens und der Erde
oh ich Mensch
oh Stein du in den Händen und auf den Augen, dich nasse Erde

Aus dem Mazedonischen von Mathias Bronisch