КАМЕЊА II

Има една дална магла
каменот кај цути како ружа
а ружата се скаменува

Во примрак се прибира бавно
стадото од камење
што ми пасе тишина
во дланката на времето

Птицата што го прелетува
сенката му ја остава
на гороцвет што мириса

Нозете усвитени месецот му ги кове
додека разговара со пијаниот воздух
Тој би се затрчал по трагата на светулките
но не може да се одлепи
од прегратките на мовта
што му го шепоти името
низ стари тажачки

Името тревата му го знае
но нема збор да го опише

© Mateja Matevski
From: Перуника
Скопје: Мисла, 1976
Audio production: 2007, Nikola Madzirov & MIM

Steine II

Es gibt einen entfernten Nebel
wo der Stein wie eine Rose blüht
und die Rose versteinert

In der Abenddämmerung sammelt sich langsam
die Herde von Steinen
die mir die Stille weidet
in der Handfläche der Zeit

Der Vogel der sie überfliegt
wirft seinen Schatten
auf das duftende Himmelschlüsselchen

Seine glühenden Füße werden vom Mond geschmiedet
solange es mit der trunkenen Luft spricht
Es würde der Spur der Blitze folgen
aber es kann sich nicht lösen
aus der Umarmung des Mooses
das ihm den Namen zuflüstert
in alten Trauerliedern

Das Gras kennt seinen Namen
Doch hat es kein Wort ihn zu beschreiben

Aus dem Mazedonischen von Mathias Bronisch