МРАВКИ

Години-гадинки минаа
куќата откако ми ја зазедовте
тихум, но корка леб ко на срце

се најадовте, се напоивте
од лазење пожолтевте
карактерот си го изостривте
ни од крстот уплашени
ни од ѓаволот.

Што пат изодивте
меѓу ѕидови
од пукнатинка до пукнатинка
од светло на морно
што рода изгубивте
што зборој проголтавте
на отров не се наситивте
се навикнавте
здивевте
друг дом не посакавте!

Боцкате со револт на малите
и неистребливите
полни мравја киселина
зелен јад, јад-бог
за да ги бележите јасно
патиштата кои треба да се заборават.

Направете грешка
на рамнодушје поучете се
од заглавјето подистајте ми се
оставете ме, преселете се

и онака кај и да сте
пожелни не сте!

© Katica Kulavkova
From: Жедби: престапни песни
Скопје: Мисла, 1989
Audio production: 2007, Nikola Madzirov & MIM

Ameisen

Ungeziefer- unklare Jahre vergingen
seit ihr mir mein Haus raubtet, still aber
wie eine Rinde Brot auf dem Herzen

aßet ihr euch satt, und satt tränket ihr euch
wurdet vom Kriechen gelb
euer Charakter geschliffen
geschreckt weder von Teufel
noch Kreuz.

Welch langen Weg ihr krocht
zwischen Wänden ihr
von Riß zu Riß
von Dunkel zu Hell
wie viele Generationen von euch
blieben auf der Strecke
ihr, wie viele Worte schlucktet ihr
euch machte Gift nicht satt
ihr gewöhntet euch daran
holtet Luft, ihr,
ihr-ein anderes Haus wolltet ihr nicht!

Ihr beißt, Revolte der Kleinen
der Unausrottbaren
voller Ameisensäure
grünem Gift, giftigem Gott um
Wege zu kennzeichnen
die vergessen werden müssen.

Macht einen Fehler
werdet gleichgültig verschwindet
von meinem Kissen siedelt um,
laßt die Bissen

wo ihr so auch seid,
unerwunscht seid ihr so!

Aus dem Makedonischen: Ulrike Draesner
aus: Unverhoffte Himmel. Zeitgenössische makedonische Poesie.
Herausgegeben von Norbert Randow & Johann P. Tammen. edition die horen 32.
© 2003 by edition die horen