Naar de bergen kijken

Wanneer de Zwitserse avond valt,
loert in het tegenlicht, achter het waaiende wit van gordijnen
de berg.

Zijn blik is het slijm
in het hart van de dingen
dat ons opjaagt, opgejaagd hart.

Het is geruis
van graniet
dat heimelijk door onze beschouwingen schuift.

Het woont in een hand
die als schaduw
zich over de buigende rug werpt van een man die zijn kinderen
glimlachend instopt of, laat aan zijn tekentafel,
nog een glimp van de wereld ontwerpt.

Als je ooit naar een berg hebt gekeken,
kijken de bergen voor altijd terug,
al is dat een mistflard, de klank van een koebel,
het bergpuin dat in de morene
onze aandacht verdeelt.

© beim Verlag
From: Hartswedervaren
Amsterdam: Atlas, 2000
Audio production: het beschrijf, Brüssel 2002

Regarder les montagnes

A la tombée du soir suisse,
est aux aguets dans le contre-jour, derrière le blanc gonflant de rideaux,
la montagne.

Son regard est la glaire
au cœur des choses
qui nous pourchasse, cœur pourchassé.

C’est un raclement
de granit
qui glisse en secret dans nos considérations.

Cela vit dans une main
qui comme une ombre
se couche sur le dos courbé d’un homme qui en souriant borde
ses enfants ou, tard à sa table de dessin,
esquisse encore un éclat du monde.

Si jamais tu as regardé une montagne,
à jamais les montagnes rendent le regard,
ne fût-ce qu’une charpie de brume, le son d’une cloche de vache,
les gravats qui dans la moraine
divisent notre attention.

Traduit par Frans De Haes