tatlovski diyorum sana
rus romanlarından öğrenmedik mi sevmeyi

yanıma uzandığın ilk akşam
çivi yazısıyla hafızamda
hayır, hayır: bir mağara resmi

seni biraz bekletmiştim başlarda
o kadarını affet

bir zaman sakladım adını
bilmiyorsun neden

yarıda kalmış ördüğün atkı
kalsın, yeni bir kışa vesile-
ve yarım yalnızlığın, güzel işte

sabah çıkarken yeşil bir elma uzatmıştın
aramızda bir parola olsun bu

ve bırak uzasın kaşların,
korkutuyor beni yapmacıklığı
bazen mimarinin şiirin bile

yara dolu çocukluktan bacakların
seviştiğimiz koşar adım
sevdiğimiz uzayan saçlarınca sabırlı

ama rus romanlarında
uzun takma adları hala karıştırıyorum