Rauschen

Regen schuf sich sein Meer und das Meer seine Wellen, schwollen
Wolken über der weißen Gischt des Meeres – helle Töne –
und wie Staub auf der Tonbandspur alles ineinander vermischt
die Stimmen, flüsternd, treten hervor aus dem Gestern, aus den
toten Gesprächen, eingewoben ins Moiré anschwellender
...sch...wellender Interferenzen, wohin der Wind geht, ob er sacht
aufbraust aufrauscht abflaut, lau oder leicht anhebt, wie Flausch
verraschelt oder aschgrau in grau verstummt – eine Handbewegung
wenn wie nach langer Krankheit alle Gleichzeitigkeiten endeten
alle Böen sich wendeten aufgebäumt Fragen sich leichthin erhöben

© Hendrik Jackson
From: Dunkelströme
Idstein: kookbooks, 2006
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin, 2015

Šum

Déšť si moře stvořil, moře vlny své, stahuje
se mračno nad bílou peřej moře – šumu – tóny jasné –
a jako prach na gramodesce vše do sebe vztáhne,
slova, hlasy, šeptem, vracejí se znova, z řeči
včera mrtvé, opředené, zašlé, stěží, více, jen sílící
interference, vlny a kam vítr svolí, ať již jemně
vzpění, zašumí, šustne, tu a tam se zvedne, jako
flauš se ssedne či do ticha zšedne - jak mih rukou,
jak když po nemoci dlouhé vše současné se skončí,
vše povětrné skočí a obživlé do světla se vztyčí.

Translated by Tomáš Kafka

from: Kafka - Zeitschrift für Mitteleuropa (9/2003)