Diepe Tijd

In de nucleaire schemerzone
hebben de dieren, planten
en mineralen van de eilanden
ongeziene krachten verworven
vele malen groter dan die van de mens.

Eonen verstrijken:

Cactaceaceen
Birgusceen
Limulidaceen

de kleuren trekken weg uit dingen
vloeien smeltend samen in het zand
dat steeds harder
steeds gesatureerder straalt

en al de markten
die in de loop der eeuwen
lukraak op elkaar zijn gestapeld

storten een voor een in

tot heel de
bouwvallige structuur
naar beneden komt

en een harde geometrische plas vormt
waarin de dieren zwemmen
tussen dood geld.

Overal ontstaan nieuwe organismen
in een explosie van leven
zoals in het Cambrium.

Op een oeroud eiland
van plastic
vermenigvuldigen polystyreenmossen zich
in de schaduw
van oude, eerbiedwaardige polyesterbomen.

Hier leven de geesten van mensen.

© Dominique De Groen
From: Sticky Drama
Gent: het balanseer, 2019
Audio production: Haus für Poesie, 2019

Deep Time

In the nuclear twilight
the animals, the plants
and the minerals of the earth
have acquired unparalleled powers
many times greater than those of humans.

Eras elapse:

Cactaceacene
Birguscene
Limulidacene.

The colors bleed out of things
and glob together in the sand
which radiates with increasing intensity
and soaring saturation

and all the markets
that have piled up
haphazardly over the centuries

collapse one by one

until the whole
ramshackle structure
comes down

and forms a hard, geometric puddle
of dead currency
teeming with animals.

New organisms spring up everywhere
in an explosion of life
of Cambrian proportions.

On an ancient island
of plastic
polystyrene mosses multiply
in the shadow
of venerable, old
polystyrene trees.

Here live the spirits of mankind.

Translated by Jonathan William Beaton