sedert

ons die pad begin loop
het, het die irisse
uitgeblom die verla-
te oogballe van die
ligbloues die gevou-
de stil vlermuise van
die perses sedert ons

die pad begin loop het
het die gras in die saad
gekom het die botter-
blomme hulle blare soos
naelknipsels laat val
die japonikas wat
soos kamerjasse tus-
sen die seders hang is

bruin van die takke ge-
pluk sedert ons die pad
begin loop het, het die
bloureën se blink ponie-
sterte uitgeblom het
die waterval banksias
haar ineenstorting vol-
tooi sedert ons die pad

begin loop het, het die
swaels begin terugvou
die jasmyne diep uit
hul slagare begin
geur die sneeu op die spit-
se gesmelt sedert ons
die pad begin loop het
het ‘n man geluidloos

agteroor gekantel
deur die lug wat ons in-
asem ag, dis al die
lug van die aarde oor-
weldig met die dun ge-
luid van verdriet sedert
ons die pad begin loop
het word ons saans donker

van tong en vertaal ons
ontbinding ons enkels
ruik reeds die reuk. maar god!
hoe sterk ons dye hoe
vurig hoe vlug van fi-
ligraan die hart wat ha-
merend die niet in neuk

© Umuzi
From: Verweerskrif
Cape Town: Umuzi, 2006
Audio production: 2008 Literaturwerkstatt Berlin

sinds

wij deze weg zijn ingeslagen
zijn de irissen
uitgebloeid: de verla-
te oogbollen van de
lichtblauwe de gevou-
wen vleermuizen van
de paarse sinds wij

deze weg zijn ingeslagen
heeft het gras zaad
gekregen hebben de boter-
bloemen hun blaadjes als
nagelrandjes laten vallen
de camelia’s die
als kamerjassen tus-
sen de ceders hangen zijn

bruin van de bruine takken ge-
plukt sinds wij deze weg
zijn ingeslagen, zijn de
heldere ponystaarten van de
blauweregen uitgebloeid
hebben de azalea’s
hun bladerval vol-
tooid sinds wij deze weg

zijn ingeslagen, zijn de
zwaluwen weergekeerd
is de jasmijn diep uit
haar slagaderen begonnen
te geuren is de sneeuw op de top-
pen gesmolten sinds wij
deze weg zijn ingeslagen
is een man geluidloos

achterover getuimeld
door de lucht die we in-
ademen ach, het is alle
lucht van de aarde over-
weldigd door het iele ge-
luid van verdriet sinds
wij deze weg zijn ingeslagen
worden we ’s avonds donker

van tong en vertalen we
ontbinding onze enkels
ruiken de geur al. maar god!
hoe sterk onze dijen hoe
vurig hoe vlug van fi-
ligrein het hart dat ha-
merend beukt in het niets

Vertaling: Robert Dorsman and Jan van der Haar