Κάποιος έστησε τον πύργο του Άιφελ
σιγανά έξω απ’ το παράθυρό μου
λες κι ήτανε πανεύκολο
το θαύμα του κόσμου
Από αισιοδοξία καθαρή
υποκλίνομαι εγώ
γι’ άλλη μια φορά
πιστός
στην αρχή
Ατελείωτη μοιάζει
εκεί ψηλά η μέθη
της άνοιξης της δικής μας
Νομίζω ότι ονειρεύομαι
φωνάζει η γειτόνισσά μου
και σαστισμένη κοιτάζει
τους τουρίστες
που συρρέουνε
στην πίσω αυλή