Steffen Popp
german
zimne pole
odległość robi tak, żeby pamiętać.
czas – żeby nie bolało.
miłość – trzyma w trudzie. pomieszany
jest kruszec w wodach galaktyki,
wściekły i cenny. choćby i to,
że zobaczyłem lato, biel rozsypaną
w ptakach i muzyce, zegary,
a to było dno rzeki, zmącony osad. choćby i to,
że dotykałem znowu twojej głowy,
a to był powiew wiatru,
w zimnym polu
kamień, trupi puch
Audio production: LiteraturWERKstatt Berlin 2009
kaltes feld
entfernung macht das erinnern.
zeit – dass es nicht schmerzt.
liebe – erhält das bemühen. fassungslos
ist das erz in den quellen der milchstraße,
rasend und kostbar. und sei es,
dass ich den sommer sah, das weiß
in den vögeln und der musik, uhren,
doch das war der grund des flusses, schlammtrüb. und sei es,
dass ich deine stirn wieder berührte,
doch das war ein windhauch,
auf kaltem feld
ein stein, flaum von gestorbenen