Aonghas MacNeacail

scottish gaelic

Ard Posthuma

german

leanabh gréine, leanabh gealaich

is d’aodann aig an uinneag,
a leanaibh cuimhne ,
’s tu a cunntas nan lòineag

is d’aodann aig an uinneag,
a leanaibh gréine,
le do shùilean mór òrach

mar lòchrain anns am faighear
an leus nach caochail
tromh dhuibhre na h-éiginn

do thiodhlac a bhi dlùthadh
ri craobh nan lainnir,
air raon geal do léirsinn

do chùlaobh ris an uinneig
is sìneadh ciaraidh
a ghleidheas do stòras

do cheann air a chluasag,
a leanaibh gealaich.
na do phlaidein de dhòchas

© Aonghas MacNeacail

[Frau Tod]

Frau Tod,
nah wie Sie sind,

wenn im April
Ihr Atemzug
Dunstfäden spinnt

ins erste Licht,
das seinem Trauerflor
noch nicht entsagt

und Sie grad noch
passieren lässt –
 
Frau Tod,
wir gehen auf den Schwoof

ins Land
pochender
Wachstumsschmerzen

wenn Knospen ihr Herz
als Traumkörnchen verlieren,
und die grüne Gewalt

das Dürre verbiegt
zu Ginster und Stachelkraut –

Frau Tod,
bis in die Knochen

spüre ich Ihren Schwall:
dies ist wohl nicht das Leben
nach dem Leben, nicht?

Noch nicht. Noch nicht. Noch nicht.

Aus dem Niederländischen von Ard Posthuma