18 september 1994

1. Alles wat ontstaan is kan verdwijnen.

Hoe op een hete dag een lange bank
schaduw ontvangt van zeven olijfbomen.
Hoe het zitvlak verklamt in aanraking
met het massief en eeuwenoud steen.

Hoe de tramontane de zeespiegel breekt
en door indringend licht van een lome zon
het wateroppervlak oppikt en ronddraait
in orkanen geel, blauw, oker, zand, water.

Hoogtevrees kan oplossen, richtingloos.

Zwaluwen die als vleermuizen duiken
langs de stijle rotswand achter de bank
waar het pad drie baaien doorslingert
maar nog slechts naar Frankrijk wijst.


2. Niets sterft vrijwillig in Port Bou.

Het meisje uit Aragon op het strand
doet haar rok uit en loopt antilopig
door de branding terwijl haar leren tas
een schrijfmap bewaart met ijzerwerk.
Ze is hier alleen voor deze zondag
die gelijk een naamloze geschiedenis is.

Een lege sokkel op een stalen plateau.
De voortuin van een verlaten douanepost.
Een rots die haast wegglijdt in de zee.
Geef het daar kleurenblind benamingen
spel van tramontane, wind met kracht
van hoge bergen, doet rillen in de zon.


3. Alles wat ontstaan is kan verdwijnen.

Het vrijelijk verstrekken van penicilline
en morfine. In de oude pensionkamer
staan twee bedden tussen een muur
van ziekte. Jij en ik, wie is mannelijk?

Wat is mannelijkheid? Het schrapen
van een mesje over de ontstoken keel,
hoe het voelt te worden geschoren
de laatste keer, voor een feest waar

je niet meer bij zal zijn. Of hoe
een kind lachend zand gooit
naar de zon. Vallen en pas
schaamte bij het opstaan.


4. Ook wat niet ontstaan is kan verdwijnen.

Zand, wortels, helmgras, sporen die hier
nimmer liepen. De inwoners die de reiziger
nastaren maar zijn signalement niet geven.
Hun gang nog verstoord na het bouwen

van een monument. Nu, als de tramontane
aan je lichaam likt en jou en je bril oppikt,
die meevoert. Waar de passage het kerkhof
brengt tot aan de afgrond boven de branding.

Daaromtrent kan enkel een bijziende vinden.
Hoe het hier komt? Vijftig jaar geleden. Zo-
iets vergeten is barbaars. Zelfs de verminking
van een kunstwerk is een uiting van cultuur.

Dit deed ik. Gewetenloos. Vandaag. Datum.

© Erik Lindner
From: Tramontane
Perdu, 1996
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin, 2014