Marija Dejanović

This morning, in my dream, I sounded
like a mechanic creature. My tone burned
in the thousand uteruses

dashing from my mouth. I woke up and
now live in an amplifier,
my window reverberates with the trucks

passing down the road. My signs are bent
like the sirens on main squares.
I stretched and sought men to bear witness:
here I am a horse-shaped sun,
living in a woolen egg.

The binds are witnesses of my desire
to creep into the veins
on the leaves of free plants. The morning is

the desire to disappear,
as if there had been no music.

Esta mañana, en mi sueño, sonaba
como una criatura mecánica. Mi tono brilló
en los mil úteros

corriendo de mi boca. Me despierto y
vivo en un amplificador, mi
ventana reverbera con camiones

pasando por la carretera. Mis señales se doblan
como sirenas en las plazas mayores.
Me esparcé, luego busqué hombres para testificar:
aquí soy un sol en forma de caballo,
viviendo en un huevo de lana.

Los vendages son testigos impermeables de mi deseo
de arrastrarse por las venas frondosas
de plantas libres. La mañana es

el deseo de desaparecer, como
si no hubiera estado música.

Í morgun hljómaði ég í draumi mínum
eins og vélrænni veru. Tónn minn ljómaði
í þúsund legunum

hljót frá munni mínum. Ég vaknaði og
búa í magnara,
glugginn minn endurtekur með vörubílunum

liggur niður götuna. Merki mín eru bogin
eins og sírenurnar á helstu reitum.
Ég rétti og leitaði manna til að bera vitni:
hérna er ég hestalaga sól,
býr í ull eggi.

Bindurnar eru órjúfanleg vitni um löngun mína
að skríða í æðarnar
á laufum ókeypis plantna. Morguninn er

löngunin til að hverfa,
eins og það hefði ekki verið tónlist.