Tom Van de Voorde

We fold old money and leave 
the dead to pay, secure

blankets, dry out tapestries
and dig for sand.

How many colours forfeit our
homes, till the fulfilment

of a rudderless sea.
Dogs feign slogans

and count the folds
for unsuitable victims.

Yet here we stand,
in birches peaceful white

something other than latent
clueless in the sand.

Nous plions de vieux billets, laissons
les morts payer, fixons

des tableaux, séchons des tapis
et creusons pour trouver du sable.

Quelle quantité de couleur perd
notre habitation en vue

d’accomplir une mer à la dérive ?
Des chiens simulent des slogans

et comptent les plis
pour d’inaptes victimes mal rangées.

Nous voici, en paix
blanc de bouleau

autre chose que le sérieux
en manque sur la plage.

Pieghiamo vecchio denaro e facciamo
pagare i morti, attacchiamo

tele, asciughiamo tappeti
e scaviamo in cerca di sabbia.

Quanto colore perde
il nostro abitare, a compimento

di un mare alla deriva.
Cani fingono slogan

e contano pieghe
per vittime inadatte.

Eccoci qui,
in betulle pace bianco

qualcosa di diverso dalla coscienza
latente sulla spiaggia.

Превиткуваме стари пари и ги оставаме
мртвите да платат, наоѓаме

ќебиња, сушиме таписерии
и трагаме по песок.

Колку бои го напуштаат
нашиот дом, се до исполнението на

едно море без кормило.
Кучиња лажираат слогани

и ги бројат шевовите
на неподобните жртви.

Сепак, стоиме тука,
сред мирно бели брези

некако поинакви од скриените
неупатени сред песокот.

Vi viker gamla sedlar och låter
de döda betala, fäster upp

dukar, torkar mattor
och gräver efter sand.

Hur mycket färg förbrukar vårt
boende, nog att fylla

ett otämjbart hav.
Hundar mimar slagord

och räknar veck
för odugliga offer.

Här står vi så,
i björkar frid vitt

allt annat än latent
vettiga på stranden.