Marija Dejanović

Η κίτρινη αδράνεια της άφιξης
φρούτων, μήλων κι αχλαδιών
που βλασταίνουν από πέτρα μπηγμένη βαθιά σαν τακούνι,
βγήκε κολυμπώντας απ’ το νερό.

Όλα τα φρούτα είναι κίτρινα
κι εμφανίζονται μόνο σαν νύξεις,
η πυκνότητα του μεσημεριού μας πλησιάζει σαν τιθασευμένο τρένο
συστηματικά, με λεπτές αποκλίσεις,

και μας συμβουλεύει να είμαστε προσεκτικοί
με ελαφρά χαμόγελα,
καθαρές επιφάνειες και θερμαινόμενες ατσάλινες καρδιές,
έτοιμοι να λιώσουμε φίδια με φτυάρια
και να τα ξετρυπώσουμε κάτω από κάθε πέτρα.

Εκείνη έχει χέρια πυρίμαχα και
τα κρύβει στο φούρνο όπως το φίδι κρύβει τα πόδια του,
τεντώνει το λαιμό της, κρανίο και πιγούνι μια ευθεία
και εξετάζει τον ουρανό για ουλές
από τις ράχες των αεροπλάνων.

Δεν μπορεί να χαράξει πάνω μου τα πύρινα σημάδια της,
δεν μπορεί να μάθει το όνομά μου.
Οι ίριδες μας ορίζονται από βλεφαρίδες
που βαθμονομούν σαν μπουμπούκια,
μπουμπούκια του Μαΐου
όταν συνοδεύουν κορόνα και γράμματα.

Είμαι τόσο ευτυχισμένη που σ’ έχω
έκλεψες ένα κομμάτι από το αυτοκίνητο
κι έτσι κανείς δεν μπορεί να το οδηγήσει
και τώρα κάνεις οτοστόπ κι αναρωτιέσαι
αν άξιζε τον κόπο.

Η γρασιδένια γλώσσα σου κρύβει ψέμματα
γλυκές καλοκαιρινές προσβολές που σε βοηθούν να μ’ αγαπήσεις.

Όταν λιώνεις το όνομά μου στο στόμα σου,
θα ’παιρνα όρκο πως δεν είναι το όνομά μου.
Όταν το στόμα σου φιλάει το μάγουλό μου,
θα ’παιρνα όρκο πως δεν είναι το μάγουλό μου.

Yellow inertia of arrival
of fruits, apples, pears,
sprouted from a stone that was dug in like a heel,
swam out of water.

All fruit is yellow
and appears only in hints,
thickness of noon approaches us like a tame train,
regularly, with delicate deviations,
and warns us to be careful,
with mild smiles,
clean surfaces, and heated steel hearts,
ready to smother snakes with shovels,
and to seek them under every stone.

She has fireproof hands, and
hides them in the oven like a snake hides its legs,
stretches her neck, scalp and chin tracing straight lines,
and searches the sky for scars
coming out the backs of planes.

She can't burn herself on me,
she can't learn my name.
Our irises are fixed within eyelashes
that calibrate like flower buds,
buds of May,
escorting heads and tails.

I'm so happy to have you,
you stole a part of the car so nobody could drive it,
and now you are hitchhiking, wondering
whether it was worth it.

Your grassy tongue hides lies,
sweet, summery slights that enable you to love me.

When you melt my name in your mouth,
I’d swear it's not my name.
When your mouth kisses my cheek,
I’d swear it's not my cheek.

Rumena počasnost prihajanja
plodov dreves, jabolk, hrušk
je vzniknila iz kamna, vkopanega kot peta,
splavala iz vode.

Vse sadje je rumeno
in se pojavlja le v zaznamkih,
debelina poldneva prihaja k nama kot krotek vlak,
redno, z rahlimi odstopanji
in naju opozarja, naj bova previdni,
naj ohranjava rahel nasmešek,
s čistimi površinami in kovinskim, ogretim srcem,
pripravljeni, da z motiko potolčeva belouške
in med iskanjem obrneva vsak kamen.

Ona ima ognjevarne roke,
skriva jih v pečici kot kača noge,
v pravilni liniji izteguje vrat, teme in brado,
na nebu spremlja majhne brazgotine,
ki jih letalo izpušča iz zadnjice.

Na meni se ne more opeči,
ne more izvedeti mojega imena.
Imava trdno uperjene zenice, uokvirjene s trepalnicami,
ki kalibrirajo kot popki,
majski popki,
s pogledom pospremijo noge in glave.

Tako sem srečna, da te imam,
ukradla si del avta, toda nihče ga ne more voziti
in zdaj štopaš in pri tem razmišljaš,
kaj mi je bilo tega treba.

Tvoj travnati jezik skriva laži,
sladke, poletne spremembice, in potem me imaš še raje.

Ko v ustih raztapljaš moje ime,
bi prisegla, da je to neko drugo ime.
Ko me z ustnicami poljubljaš po licu,
bi prisegla,
da to ni moje lice.