Andy Fierens
nooit worden wij ergens uitgenodigd
nooit worden wij ergens uitgenodigd
nooit worden wij ergens uitgenodigd en als men ons toch een keer vraagt
gaan we niet, wij zijn zo anders, wij dromen anemonen die zuigen
aan ahabs houten been, wij dromen sukkels die kruimels gooien
naar een sleutelhangereend, quizmasters en werkmieren
informeren naar ons i.q., wij zeggen dat we de vraag niet begrijpen
(wij weten alleen dat wie ons huis betreedt zich dient te schikken
naar het reglement van inwendige orde)
wij vielen gillend uit het licht, zijn omringd door starende konijnen
ze drinken zure melk uit een harig kommetje, zich alleen wanend
besnuffelen zij zichzelf en als zij down zijn is er altijd iemand
die ons geluk verpest door met hen te knuffelen
mysterieuze meisjes met overgewicht passeren dagelijks langs ons raam
ze willen averij, dwergslingeren in het diepst van hun gedachten, kijk dan toch
het regent a 's en o 's, geruggensteund door een symfonie van kwaakdieren
praten zij in lange zinnen over het vernietigingsmechanisme van een wolk
er zijn er die de serienummers van hun borstimplantaten invullen op hun
lottoformulier, er zijn er met een perfecte traptechniek die liever tennissen
er zijn armen die vette jaren simuleren met een voorbindbuik en er zijn er
die zeggen london bridge is falling down spijtig dat jij d’r niet onder kon staan
maar daar spreken wij geen oordeel over uit, wij zeggen alleen de beste
psychologen zweren bij nekschottherapie
ik voel mij zo alleen zegt iedereen die wij tegenkomen (de paters en de tieners
en de sleufbashers) – kijk, wij zijn geen pseudo-moralisten die hun signorina
bedriegen met een transseksuele lookalike, wij zijn geen dieven in de nacht die
knuppelen in het hoenderhok van de born again losers, wij zeggen gewoon dat
zolang een inwoner van kuttekoven een kuttekovenaar is, dat zolang er
kwieten zijn
met kwietenverdriet, wij zeggen alleen maar de laatste der mohikanen zijn lijkt
misschien heroïsch en cool maar feit is dat hij elke avond zelf de afwas moet
doen
wij laten ons niet bestralen daar waar kanker niets kan halen, wij vliegen
niet naar de maan om de aarde te zien, wij zijn geen freaks die voor de ogen
van hun kinderen het wereldrecord paaseieren rapen verbreken, wij zijn geen
beierse schlampe die in mendeljews tabel werd opgenomen als element
zonder eigenschappen, wij zijn geen culturele praatjesmakers die uit
volle borst roepen liever muiterij op de bounty dan verveling op de flandria
o wij accumuleren intenties, o wij accumuleren liefde en haat en
zeemansliedjes
en het is niet dat wij niet met u willen praten maar ons lusttabernakel moet
dringend
binnen voor reparatie, nee we gaan er niet om liegen, liever spenderen wij
de rest van onze dagen aan het rechtzetten van lege plastic zakken dan dat
men ons
verslijt voor snokmajoors die dralen aan een lustgaatje, of erger nog: voor
kappers
met kramp in de hand, we moeten slaan en zalven, slaan en zalven - vooral
slaan
er zijn er die hun cd’s bewaren in koffiefilters, er zijn er die niet functioneren
zonder bevtanerol of lectanmindose, er zijn er die bij hoog en bij laag
volhouden
dat akoestisch ondergoed ook geuren tegenhoudt en er zijn er die plankgas
geven
op een nat wegdek en hosanna roepen in de scherpe bochten maar daar
spreken wij
geen oordeel over uit, wij zeggen alleen stilte! hier speelt men luchtgitaar
het zijn altijd dezelfden aan je deur: de beslabberaar met de mokbenen
de meester van suspensebederf, de bedrogen huismus met haar
kettingrokende
gescheiden hartsvriendin, wij zeggen maar wat, wij staan in zuipmodus
wij consulteren de dame met de tarotkaarten en de dame met de tarotkaarten
zegt het leven is een wonder, dat van jullie stinkt vanonder
wij overleven op bluswater en vulkaanas, met wonderbra's en pepperspray
houden wij ons staande, wij weten niet hoeveel kilowatt geduld wij verspilden
aan vrienden op hun retour maar het was veel en met toerisme an sich
is niks mis, maar wij stelden ons grote vragen toen de vietnamese gids
ons voorstelde om voor een zachte prijs met een bazooka de koeien
van zijn buurman neer te maaien
wij werpen een fantoombom in een zee van mensen, het effect is popcorn
die knettert in de schedelpan, wij sturen fanmail naar zwaarlijvigen die
op dieet werden gezet en een rookworst verborgen in hun vetplooien
wij denken na over het rode, het gele en het bruine gevaar waaruit wij
luidop concluderen dat de dodo het nog zo slecht niet had bekeken
toen hij van het ga-en-vermenigvuldig-u-pad is afgeweken
er zijn er die zeggen volkerenmoord is geen drama, het is statistiek
er zijn er die met een luizenkammetje gestolde pasta uit de haren van
hun tandenborstel prutsen, er zijn vrouwen die willen sterven zodat
hun man de defibrivibrator kan testen en er zijn er die fantaseren over
spontane zelfontbranding maar daar spreken wij geen oordeel over uit
wij zeggen alleen zwijgen is soms erger dan moord, wij zeggen gewoon
soms moet je als een specht het compromis te lijf gaan
wij met onze front row tickets, wij die zoveel belang hechten aan
verteringscomfort, wij die zo’n hekel hebben aan communisten die
beweren dat de opwarming van de aarde een gevolg is van de kapitalistische
uitbuiting van de seizoenen, wij met onze kinkhoest in plopsaland, wij
tellen de cirkels van kandinsky en de veren in volière, wij overtreden
geen regels, daar zijn onze hersenen te streng voor, wij duimen voor
vermoeide helden aan de dageraad van een nieuwe shoot-out en
onder ons gezegd en gezwegen: ooit baden wij maanden voor het einde
van de regen maar toen het eindelijk opklaarde werden wij aangestaard
door een eindeloze kille blauwe leegte
o carmina carburator, wij zijn geen lid van vissersclub moed & geduld
wij zijn geen lid van turnkring lenig & gezwind, wij zijn geen
homoseksuele homohaters, wij zijn geen door vrouw en god verlaten
bijstandstrekkers die ostentatief de bundel 10 poems that will get you laid
gaan zitten lezen op de lingerieafdeling van de c&a, wij zijn geen
culinaire nitwits die klagen omdat de gazpacho koud is, wij zijn geen
esoterische handtasdieven die zichzelf vandaag uitzonderlijk onder controle
hebben omdat mercurius hun marskanten bestraalt
we mogen niet klagen, er waren mooie dagen en elke centimeter telt
en als u het echt wilt weten, het mooiste moment was toen de kiss and ride
bleek onderbroken en we heel even overwogen om gewoon te blijven rijden
wij zijn het cadavre exquis, dit is onze droom: in polonaise verlaten
wij het brandend pand, duiken het water in met lavendel tussen
de tanden, stijgen uit de diepste diepten weer op en lanceren onszelf
als vuurwerk door het spuitgat van de witte walvis om daarna als een
bruisfabriek
van geuren boven de oceanen te zweven indigo roos geel grasgroen rood
dat is de droom
er zijn er die tot rust komen bij het zoemen van de magnetron, er zijn er
die zeeziek worden bij de gedachte aan een lekkende kraan, er zijn er die
zwemmen in haaienvinnensoep om te wennen aan gevaar, er zijn er die
je bloemen schenken en je vervolgens te lijf gaan met de vaas, er zijn er
wier rechterhand lid is van een zelfhulpgroep, er zijn er die als pasgeld
dienen voor haremloze mannen, er zijn er wier lievelingsdieren getekende
dieren zijn, er zijn er die zeggen pater damiaan kun je zien als een heilige
maar ook als een puzzel van 1000 stukjes, er zijn er die geloven dat alles
beter wordt door het lezen van boeken met titels als de wonderbaarlijke
facelift en 99 andere moderne mirakels, er zijn er die leven naar het motto
the groove is on the move & de wereld draait rond & doe de groeten
aan je doorligwond, er zijn er met een kanon waarop een bekerhouder
is bevestigd en door de terugslag na het schot komt er schuim op hun pint
er zijn er die smakkelen van hun snikkel, er zijn er die kicken op geriatrische
diva's, er zijn er die beweren dat overdaad baat, er zijn er die kuchen
tot hun darmen als een lasso uit hun bek vliegen, er zijn er die zeggen
liefde is totaal onbegonnen weerwerk bieden, er zijn er die bidden voor
het heil van de wereld, er zijn er die bidden voor een goed functionerende
maagklep, er zijn er die de botox d'r laten inpompen met de tuinslang
en er zijn er die urenlang tegen je kunnen doorleuteren zonder iets zinvols te
zeggen
terwijl je eigenlijk dringend weg moet maar naar wie je toch blijft luisteren
uit sympathie of omwille van een zekere vorm van medelijden want niet
zelden
betreft het sociaal geïsoleerden en omdat je denkt dat het uiteindelijk wel
ergens
naartoe zal leiden blijf je kalm, maar toch blijkt op het einde altijd weer
dat er geen pointe is aan hun verhaal, geen einde, geen boodschap, nada, niks
alleen verloren tijd, daar spreken wij geen oordeel over uit, maar als wij even
mogen resumeren, wij bedoelen gewoon, wij willen alleen maar zeggen nooit
worden wij ergens uitgenodigd en als men ons toch een keer vraagt gaan we
niet