Rudolf Marku
NE KOPSHTIN ME MOLLE
Kalonim te dy ne kopshtin me molle,
Une s’isha Adami, ti Eva s’ishe,
Qe vjeshte.Kokrrat e fundit te pjekura
Na ftonin nga lart,plot shije.
Perkulem deget, u zgjatem,gjuajtem me gure,
E pamundur, asnje kokerr s’morrem dot.
Po mos te te kisha ty prane ato çaste,
Te uritur do e ndjeja veten dhe sot.