Andy Fierens
la vie est belge
la vie est belge
babette voelt patricks liefde niet overweegt abortus neemt een overdosis zoekt troost in vreemde armen vindt vaseline in zijn jas en beft de grasparkiet nadat patrick zich out zijn drankprobleem ontkent een tweede kans vraagt het hoederecht over hun foetus verliest klaarkomt in een roestig sleutelgat en haar zo zwart maakt dat zelfs zijn ergste vijand haar behandelt als een pedofiele pestpatiënt met schilfers en een dranklip waardoor zij nog meer de pedalen verliest wordt opgepakt voor sluikstorten zich als een afgedankte cliniclown voelt nogmaals uithuilt op overdreven brede schouders en tegen het advies van haar medium in bij een gepensioneerde fistfucker op de bank verzeilt die na vijftien jaar onthouding uit madeira is teruggekeerd en die zoals ze zelf bijtend op een tafelpoot mag ervaren met z’n vuist nog steeds van wanten weet terwijl patrick op dat moment in zijn duiventil een inbreker voor de kop schiet en vervolgens de wijkagent moet pijpen om vervolging te vermijden daarenboven blijkt hij ook geadopteerd te zijn omdat twee chinezen bij zijn geboorte hem verwisselden met een doodgeboren bonobo en verkochten aan de hoogste bieder op de zwarte markt van tessenderlo en alsof dat nog niet genoeg is beweert zijn psycholoog dat hij een loser is en erger nog dat dat erfelijk is waardoor babette nu ook plots hun eerste kind een gezonde knaap van twaalf alsnog wil laten aborteren en terwijl patrick beheerst maar badend in het zweet de zoveelste deurwaarder probeert te paaien met een gratis demonstratie macramé en kortingsbonnen voor een ambachtelijke peeling ontdekt zij in haar linkertiet een knobbel ter grootte van een heteluchtballon en kiest ze ervoor om alle zorgen van zich af te shoppen wat door patrick gezien zijn shoppingtrauma beschouwd wordt als een mooi begin van wereldoorlog drie een gebeurtenis die hij verwerkt door het schrijven van hele lange haiku's en door het aanscherpen van zijn ecologisch bewustzijn wat ertoe leidt dat hij alleen nog wol wil dragen van een mankend scharrelschaap met een aura dat glittert als een discobal maar uiteindelijk vallen ze elkaar weer in de armen en worden alle resterende frustraties netjes afgereageerd op een verdwaalde dagtoerist met een vervallen bongobon die vervolgens de rest zijner dagen scrotumloos en met een uitgerokken sluitspier moet slijten en nog diezelfde avond scheert babette zijn rug en maait patrick haar benen want ondanks alles houden ze nog steeds van elkaar en ze leven samen nog lang zij het niet echt gelukkig want onder het gewicht van zo’n verleden komt alleen Berlusconi nog klaar