Frank Keizer
[Ik ben achtergebleven in de nacht]
Ik ben achtergebleven in de nacht.
Amsterdam-Noord ligt aan mijn voeten
en ik heb er geen bestemming voor.
Het kapitalisme is er gewoon, onder welke naam
het zich ook verscholen heeft
en mijn gezicht
is het gezicht van de recessie,
mijn lach een grijns tussen dociliteit en pijn.
Fijne motoriek is overgaan
in motoriek van de domheid.
De motoriek van iemand die films kijkt
aan een bureau, bier drinkt aan een bureau,
gedichten schrijft aan een bureau.
Gedichten geschreven aan een bureau
worden bureaugedichten.
Ik kost mijn economie geld,
maar niet genoeg.