Fredrik Nyberg

Diagonals.
 
The scent of chlorine.
 
I must have slept since I wake up.
 
The head and the neck are yet another experience.
 
 
 
 
 
February.
The birds weigh almost nothing.
In a park, right near Vasaplatsen, there is a
tree—one can see it from the streetcar—whose heavy branches appear
to strive downward, towards the ground.
I must always be the one who is consoled.

Diagonalen.

Geruch von Chlor.

Ich muss geschlafen haben, da ich erwache.

Kopf und Nacken sind eine weitere Erfahrung.





Februar.
Die Vögel wiegen fast nichts.
In einem Grüngürtel, ganz in der Nähe vom Vasaplatsen, steht ein Baum – von der Straßenbahn aus sichtbar –, dessen kräftige Äste scheinbar nach unten, in die Erde streben.
Ich muss stets der zu Tröstende sein.

Διαγώνιες.

Μυρωδιά χλώριου.

Πρέπει να κοιμήθηκα, αφού ξυπνάω.

Το κεφάλι και ο αυχένας είναι μια περαιτέρω εμπειρία.





Φεβρουάριος. 
Τα πουλιά δεν ζυγίζουν σχεδόν τίποτα. 
Σε μια ζώνη πράσινου, πολύ κοντά στην Vasaplatsen, υπάρχει ένα δέντρο  -ορατό από το τραμ- που τα δυνατά του κλαδιά επιδιώκουν μάλλον να στραφούν προς τα κάτω, στη γη. 
Πρέπει να είμαι συνεχώς αυτός που τον παρηγορούν.