Nilay Özer
ey külünden doğmanın ve acının yeraltı
yakarışları dene dil sustan inciniyor
uzatıver boynunu otların gölgesine
bir bıçağın hazzına değerkenki ellerim
okşasın göğsünü ipeklere bürün de
yutkunsan akşamın ekmeği kabarıyor
konuşsan anıları bir yanardağın
ey külünden doğmanın ve acının yeraltı
kim ki inanmıştır gövdesine yanılır
iniltileri dene nefesini kolluyor
rüzgârların renklere tesadüfünden bir gül
ve bir melek bakıyor yaralarından üzgün
kalmak dediğin ne ki har ile hile
ben toprağın sırrına dönerim yalnız ona
atımın gözünden su içen sineklerle
gazze, 2013