Tonnus Oosterhoff
[dat is waar daar stond]
[dat is waar daar stond]
I
dat is waar daar stond een appelboom die later is gerooid, hij had een
ziekte en dat gele ding aan die tak dat was
zo’n schommel
wat zeg je?
zo’n plastic schommel
peuterschommel waar je niet uit vallen kan een plastic
broek een soort Gods hand maar dan voor kleintjes.
echt een lange man is Martin trouwens nooit geworden, misschien twee
keer wat hij hier is denk je ook niet Herman?
ik ook niet
wat zeg je?
ik denk net zo min als jij
hou je gemak! hou je gemak! we hebben gasten goede
vrienden zoek jij die video van Netwerk maar die willen ze straks ook nog
zien.
Herman is zowat twee meter hij begrijpt het niet, nee, mannen van
twee meter komen nooit op het idee zich te verhangen
ze snappen niet wat hoogte doet
Minolta Minolta
Herman met de super-acht buigt door zijn knieën filmend neerziend op
Alice die op het filmen toeziet met haar hand om Martins buikje iets
verschikkend aan zijn luier. wijst het kind
vanuit het schip met bloemen wijst het kind tegen de zon waarin zijn vader
staat te super-achten
dat zijn schaduw niet in beeld komt want dat zou de film bederven
Alice ziet de kindervinger Herman zoekt de video op zolder, zacht kan hij
niet lopen, uit het filmkind stroomt geluk als uit een kraan... wie draait hem
uit, wie draait hem aan? het is een
rare middag en de gasten denken: gaan?
II
langs de boulevards van alle badplaatsen in Spanje zie je vlotte
Ne-derlandse jongelui op zoek naar well-to-do toeristen
ze drinken mee, wijzen de weg,
ze doen zich voor maar vissen ondertussen uit of dit poten-
tiële klanten zijn voor een time-share contract
Netwerk was in Alicante om vermomd als nietsvermoedend stel vanuit een
tas te filmen hoe een jongeman ze meetroonde naar deze
voorbeeldwoning
kijk: Martin!
dat is ie
de laatste keer dat ik hem zag
dat wij hem zagen wisten al een paar jaar niet meer waar
hij uithing
de garagedeuren zijn op afstand te bedienen, kijk, daar ziet u al de
balustrade van uw eigen home, geelgepleisterd, inderdaad een kleurig
schouwspel, kunt u zich voorstellen wat daar het uitzicht van zal zijn dat
zien we straks, dat zien we straks, ik laat u dadelijk het uitzicht zien maar
eerst – [ze gaan naar binnen]
nu zijn we hem kwijt straks nog even in een glimp maar dat weet ik niet
zeker Herman denkt van niet maar ik van wel, maar goed, maar goed...
[commentaarstem zegt:] ‘Waar anderen het overnemen en de sfeer
steeds meer er een wordt van nu of nooit.’ ‘Maar ik kan dus altijd terug?’
‘Tot een week kunt u altijd nog terug. Maar als u nu níet tekent, is de plek
vanavond van een ander.’
spoel nog eens terug. Herman, spoel nog eens terug die band ik wil hem
soms de hele dag wel zien en dan opeens nooit meer en dan weer steeds
Netwerk was in Alicante om vermomd als nietsvermoedend stel
vanuit een tas te filmen
zijn krullen
iets lichter
dat is de zon
dat moet je doen. je moet het doen! als dat is wat het beste bij jou past
dan moet je ’t doen, niet treuzelen, maar meteen doen.
hij hoorde als klein kind al stemmen die hem zeiden wat te doen
III
defecatie en urinelozing pols afwezig en geen ademhaling maar de nek is
volgens de ziekenhuisarts niet gebroken asphyxie maar niet gebroken
achter in de keel zit een klein doosje met juwelen levenskracht je maakt
het open door te trekken aan de tong
trek aan de tong! trek aan de tong! trek aan de tong, bevrijdt de tweede
ziel in ’t zelfde lichaam door te blijven trekken aan de rode mensentong en
met de adem keert het schip met bloemen
dag vader. dag moder. gezondheid. een nieuw contract. de oude
time-share is verscheurd je bent gezond weer teruggekeerd nu kijk je
altijd met ons mee.
de oude films, de video, de appelboom waarin Gods hand de gele
schommel hing de vide van de voorbeeldwoning waar je
ik moet hem zien, ik moet hem zien, soms wil ik hem de hele dag wel zien
en dan weer nooit
want hij probeert het nog een keer