Serge van Duijnhoven
Bloedtest
Bloedtest
`als mannen bij mij zijn
hebben ze geen controle meer
over de dingen die gebeuren'
zegt zij die geen controle
over mij (ik evenmin), wij:
twee pluisjes in de wind
`je weet niet wat je wegsmijt'
ik geef haar gelijk - ik weet het niet
each man kills... het oude lied
ik voel me schurk, een dief
op heterdaad. maar ik ben niet
op voorbedachte rade hier
(wat wel, denk ik, wat is het
dat ik ben, een boer
die zijn oogst verwoest
in domme dronkenschap
een plunderend soldaat
die blaker wil als buit?)
zij laat mij blootsvoets uit
haar kater glipt tussen mijn benen
de staart rechtop als een slang
door anderen bezworen, een aal
met afgehouwen kop die blijft
kronkelen tot op ons bord
`dit is symbolisch', vindt zij
ik beaam, druk mijn voorhoofd
tegen het blonde hoofd van haar
`het spijt me', zeg ik, `wíj schieten niet
met de boog. het is Eros die schiet'
ik loop met zonnebril
in snelpas door de nacht
een uil die niet kan huilen
ik wacht, rook mijn Gitanes op
terwijl het langzaam ochtend wordt
de orbit blauwig paars
het uur vlak voor l'heure bleu
als het azuur wordt uitgewist door licht
de leerlingen van de buddha vroegen hun meester:
`bent u een heilige?'
de buddha zei: `nee'
na een tijdje vroegen ze: `bent u een engel?'
de buddha zei: `nee'
`maar wat bent u dan wel?', vroegen ze
de buddha antwoordde: `ik ben wakker'
het raam rol ik een handlengte omlaag
en gaandeweg vult mijn gemoed zich weer
met lucht, ik snel, versnel, vertraag
de liefde is een bloedtest
en ik blaas, ik blaas, ik zie
dat wat vervliedt, wat niet
ik ruik mijn eigen adem
anders nog? de alcohol
de roes, het schrijnende
en het lucide... ik prijs
de dag die breekt, denk:
goddank, ik ben wakker
goddank, ik ben nog altijd wakker