Onur Behramoğlu
bile
bile
işte bugün doğdum ben!
ilk sevgiliden çıkıp ıslık tutturduğumda
ay vardı güneş vardı dağ vardı derya vardı
şimdi müzelerde heykeller kırık sevgililerden
çekingen kalp atışları duyuluyor
dönmüyorum size kendime maddeye manaya filan
silip tekrar başlıyorum maviye kırmızıya beyaza
silemediklerim oluyor tekrar başlayamadıklarım
toplayıp hepsine onurbehramoğlu diyorum, adamın biri
bana hayli benziyor
bir kocanın ilgisizliğiyle bakıyorum dünya dediğinize
indiğim caddeleriniz belime kadar geldi
çiçek yapmak istesem ırzına geçilmiş kadınlar çiziyorum
başlarında sokak köpekleri bekliyor
her şey ne kadar avuntusuz...sevişmek
ölmek bile