Ard Posthuma
deutsch
Adieu
Hier leefde ik, ongaarne, maar hoe graag
zag ik het licht buiten van glimp tot glans
groeien, een boom van goud, de hemel langs
het gras verglijden, blauw en hoog en traag,
de wind grijpen in zee en zand, azuur
van het Helleense uitspansel rondom
de aarde draaien, maar het liefst de zon,
de gnomon van het onbewolkte uur:
vreugden te weinig (vrouwen, kinderspel,
de troost van mensen) voor te veel verdriet
(te ver de vrienden en te vreemd de taal),
wereld verkeerd in woorden, en fataal
bewustzijn, dromen denken in een cel,
ik wilde het wel, ik wilde het niet.
Aus: De Zonen van de Zon. Verzamelde gedichten
Amsterdam: De Bezige Bij, 2008
Audioproduktion: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2012.
Adieu
Hier lebte ich, ungern, jedoch wie gern
sah ich das Licht, das in den Himmel sprang,
den Baum aus Gold, und wie am Gras entlang
der Himmel kreiste, träge, blau und fern,
den Griff des Winds, in Sand und Meer, Azur
von Hellas’ Firmament, auf weiter Runde,
am liebsten aber zur entwölkten Stunde
die Sonne, strahlend auf die Sonnenuhr:
Freuden zu wenig (Frauen, Kinderspiel,
Menschen, die trösten), Schmerzliches zu viel
(zu fern die Freunde, Sprache zu sehr fremd),
die Welt ins Wort verkehrt, fest eingeklemmt
die Stirn, die träumt und denkt im Dämmerlicht,
ich wollte es ja, ich wollte es nicht.