Intussen in de jungle

bidden kleuren om geluk

in rijm geklede stenen

straffen bomen de goden.

Wie schreeuwt er om een held

omwille van wat puin in woorden

prevelt tussentijds geweld

ter wille van verbeelding in bezit.

Silhouetten van tweelingen

harken weemoed tot aanzicht

in stukken, in rijen, de lucht

buigen voor wieken vol vreugde,

ontwijkt het gevlucht.

Maar hoe bewaar je

een stoel op een dak,

een vindplaats voor epiek

martelmuziek

voor spastische doden

op een brandend rijstveld

kreukt vingervlug

de muur de mortel.

Intussen in de jungle schuift

de modder het beton.