Willem Groenewegen
englisch
Moeder
Moeder, ingekuild tussen de meubels
en het porselein, komt nog maar moeizaam
boven hout, mummelt sterfberichten
van vriendinnen.
Boekdelen van pluis schikt ze de kast in
en ze hoest het laatste restje warmte
uit haar schrale rinkelende borst;
schouderbladen van verdriet geblakerd
breken uit de rug te voorschijn.
Langzaam groeien kinderen weg
van haar schoot waarin onvruchtbaarheid
werd afgeworpen.
Dor is moeder, oud machien.
Herinnering hangt als een teder lint
van ingebruikname dwars door haar heen, maar
niemand krijgt haar nog in gang of weet
waartoe ze dient.
Aus: Honingtuin
Amsterdam: Bert Bakker, 1991
Audioproduktion: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2012.
Mother
Mother, clamped between the furniture
and porcelain, it pains her now to rise
out of the wood, mutters obituaries
of women friends.
She arranges volumes of plush in the cupboard
and coughs the final scrap of warmth
up from her gaunt and rattling breast;
shoulder blades of sun-baked sadness
break out into the open from her back.
The children slowly outgrow
her lap where infertility
was borne.
Mother, barren old machine.
Memories suspended like a tender ribbon
at an opening, straight through her, but
no-one can get her started or knows what
her purpose is.