Roger M.J. De Neef, Gust Van Hove
englisch
[Soms vertaal ik de bomen]
Soms vertaal ik de bomen
De koorts van de wind
Een oudere stem die aan mijn lichaam proeft.
Maar kijkend naar je lippen
Gedenk ik de ruimte
De ruimte die rimpelt als een vader.
Ook het oor een oorsprong gelijk
Is mij dierbaar en in de eeuwen oud.
Telkens de wereld mij opent
Onhoudbaar en doof als graan
Ondervraag ik het licht en sneuvel.
Van de vermoeidheid de moeder
En even nadrukkelijk de mateloze nacht,
Zo draag ik
Met handen die mij nauwelijks hebben gekozen
De verwondering in u binnen
Niets. Niet vermoedend
Hoe een vrouw zich vermengt met het bloed van een vogel.
Aus: Gestorven Getal
Antwerpen: Pink Editions & Productions, 1977
Audioproduktion: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2010.
[Sometimes I translate the trees]
Sometimes I translate the trees
The fever of the wind
An older voice that tastes my body.
But looking at your lips
I hold in remembrance the space
The space that wrinkles like a father.
Also, the ear like an origin
I hold so dear and in centuries old.
Every time the world opens for me
Untenable and deaf as grain
I question the light and fall.
From the weariness the mother
And as emphatic as the immoderate night,
I carry
With hands that hardly choose me
The astonishment inside of you
Nothing. Not suspecting
How a woman emulsifies with blood of a bird.