Ilmutus

Päevad lähevad mööda,
peatada neid ei saa.
Lume alt sulab välja
porine isamaa.

Kõik tema au ja häbi,
kitsad ja laiad teed.
Üle kallaste löövad
sügavad külmad veed.

Kuivas kevadetuules
keerleb tuli ja tolm.
Ilmutusi on elus
ainult kaks või kolm.

Minul on silmad meeles
ja enam meelest ei kao.
Vaim, mis sähvatab läbi
lihasse jäänud prao.

© Viivi Luik
Aus: Rängast rõõmust
Tallinn: Eesti Raamat, 1982
Audioproduktion: Eesti Kirjanduse Teabekeskus [Estonian Literature Centre]

Offenbarung

Dahin gehn die Tage,
nichts hält sie auf.
Aus dem Schnee heraus taut
ein schmutziges Vaterland.

Seine Ehre, seine Schande,
seine schmalen und breiten Wege.
Seine tiefen und kalten Wasser
treten über die Ufer.

Im trockenen Frühlingswind
wirbelt Feuer und Staub.
Nur zwei- oder dreimal bietet
das Leben Offenbarung.

Ich weiß noch die Augen,
sie gehn nicht aus dem Sinn.
Noch den Geist, der durch
den Spalt im Fleisch blitzt.

Aus dem Estnischen von Gisbert Jänicke