Mindy Zhang

chinesisch

MAZÁS DO XARDÍN DE TOLSTOI

Eu,
que bordeei en automóbil as beiras do Neretva,
que rebañei en bicicleta as rúas húmidas de Copenhague.
Eu que medín cos meus brazos os buratos de Saraxevo,
que atravesei ao volante a fronteira de Eslovenia
e sobrevoei en avioneta a ría de Betanzos.
Eu que collín un ferry que arribase ás costas de Irlanda,
e á illa de Ometepe no Lago Cocibolca;
eu que non esquecerei aquela tenda en Budapest,
nin os campos de algodón na provincia de Tesalia,
nin unha noite nun hotel aos 17 anos en Niza.
A miña memoria vai mollar os pés á praia de Jurmala en Letonia
e na sexta avenida síntense coma na casa.
Eu,
que houben morrer unha vez viaxando nun taxi en Lima,
que atravesei o amarelo dos campos brillantes de Pakruojis
e crucei aquela mesma rúa que Margarett Mitchell en Atlanta.
Os meus pasos pisaron as areas rosadas de Elafonisi,
cruzaron unha esquina en Brooklyn, a ponte Carlos, Lavalle.
Eu que atravesei deserto para ir ata Essaouira,
que me deslicei en tirolina dende os cumios do Mombacho,
que non esquecerei a noite que durmín na rúa en Amsterdam,
nin o Mosteiro de Ostrog, nin as pedras de Meteora.
Eu que pronunciei un nome no medio dunha praza en Gante
que unha vez suquei o Bósforo vestida de promesas,
que nunca volvín ser a mesma despóis daquela tarde en Auschwitz.
Eu,
que conducín cara o leste até preto de Podgorica,
que percorrín en motoneve o glaciar de Vatnajökull,
eu que nunca me sentín tan soa coma na rue de Sant Denis,
que xamáis probarei uvas coma as uvas de Corinto.
Eu, que un día recollín
   mazás do xardín de Tolstoi,
quero voltar a casa:
o recanto
que prefiro
da Coruña

xusto en ti.

© Yolanda Castaño
Aus: Varios autores - A Coruña á luz das letras
Iñás-Oleiros: Ed. Editorial Trifolium, 2008
Audioproduktion: Literaturwerkstatt Berlin, 2015

托尔斯泰园的苹果

我,
曾沿着内雷特瓦河堤驾车,
也曾在哥本哈根热气腾腾的街上骑自行车而筋疲力尽。
我,曾用手臂测量萨拉热窝的洞岩,
曾在驾驶座上穿越斯洛文尼亚边境
并在双翼机上飞越过贝坦索斯河。
我,从停靠在爱尔兰海岸的渡轮上出发,
到达科斯博卡湖的欧美特佩岛;
我永远不会忘记布达佩斯的那家商店,
特赛利亚的棉田,
以及我17岁在尼斯一家旅馆度过的一个夜晚。
我的记忆在拉脱维亚的尤尔马拉海滩上打湿了自己的脚,
在第六大道上感觉回到了家。
我,
在利马乘出租车差点死去,
穿越过帕克若基斯明亮田野的金黄,
跨越过亚特兰大那条街,同玛格丽特·米切尔一样。
我的脚走在埃拉弗尼斯的粉红沙滩上,
穿过布鲁克林街角,查理大桥,拉瓦列小街。
我,走过沙漠去索维拉,
从蒙巴酋山顶沿着索道滑下去,
我,不会忘记睡在阿姆斯特丹大街上的那个夜晚,
奥斯特若格的修道院,米特奥拉的石头。
我,曾在甘特广场中央大声喊一个名字,
曾经穿戴希望抄近路走遍博斯普鲁斯,
奥斯威辛那个下午之后我再也不是同一个我。
我,
朝东开车一直开到靠近波德戈里察,
在瓦特纳冰川被雪覆盖,
我,从未感到有如在桑特丹尼斯路上的孤独,
再也不会品尝到科林托那样的葡萄。
我,有一天会摘
托尔斯泰园的苹果,
我想回家:
整个阿科鲁尼亚
我最热爱的
避难所

正是你。

Translation into Chinese by Ming Di