Frederic Bourgeois

französisch

LISTEN AND REPEAT: un paxaro, unha barba.

Todo o ceo está en crequenas. Unha sede intransitiva.

Falar nunha lingua allea
parécese a poñer roupa prestada.

Helga confunde os significados de país e paisaxe.
(Que clase de persoa serías noutro idioma?).

Ti, fasme notar que, ás veces,
este meu instrumento de corda
vocal
desafina.

No patio de luces da linguaxe,
engánchame a prosodia
no vestido.

Contareiche algo sobre os meus problemas coa lingua:
hai cousas que non podo pronunciar.

Como cando te vexo sentado e só vexo
unha cadeira –
ceci n’est pas une chaise.
Unha cámara escura proxecta no hemisferio.

Pronunciar: se o poema é
un exorcismo, un cambio de agregación; algún humor
solidifica para abandonarnos.

Así é a fonación, a entalpía.

Pero tes toda a razón:
o meu vocalismo deixa
moito que desexar.

(Se deixo de mirar os teus dentes
non vou entender nada do que fales).

O ceo faise pequeno. Helga sorrí en cursiva.

E eu aprendo a diferenciar entre unha barba e un paxaro
máis alá de que levante o voo
se trato de collela
entre as mans.

© Yolanda Castaño
Aus: A segunda lingua
Santiago de Compostella: PEN Clube de Galicia, 2014
Audioproduktion: Literaturwerkstatt Berlin, 2015

LISTEN AND REPEAT: un oiseau, une barbe.

Le ciel entier est accroupi. Une soif intransitive.
 
Parler une langue étrangère
c’est comme porter un vêtement prêté.
 
Helga confond les mots pays et paysage.
(Quel type de personne serais-tu dans une autre langue ?)
 
Toi, tu me fais noter que, parfois,
cet instrument mien, ces cordes
vocales
sonnent faux.
 
Dans le cour intérieur du langage,
la prosodie s’accroche
à mon vêtement.
 
Je te parlerai de mes problèmes avec la langue :
il y a des choses que je ne peux prononcer.
 
Comme quand je te vois assis et ne vois que
une chaise –
ceci n’est pas une chaise*.
Une chambre noire projette dans l’hémisphère.
 
Prononcer : si le poème est
un exorcisme, un changement d’état ; une certaine humeur
se solidifie pour nous abandonner.
 
Ainsi est la phonation, l’enthalpie.
 
Mais tu as entièrement raison :
mon vocalisme laisse
beaucoup à désirer.
 
(Si je cesse de regarder tes dents
je ne comprendrai rien à tes dires).
 
Le ciel se fait petit. Helga sourit en cursive.
 
Et moi j’apprends à différencier une barbe d’un oiseau
au-delà de son envol
si j’essaie de l’attraper
entre les mains.

Traduit par Frederic Bourgeois