Cereyan yapsın diye karşılıklı açık bırakılmış iki pencere
terli göbeğimin üstünde Anarşinin Kısa Yazı
kırık bir erguvan dalı gibi yatıyorsun yanımda
öyle istanbul, öyle güzel, öyle kırık

Rüzgâr perdeyi havalandırırken
içeri dalan bir kuş
diğer pencereden çıkıp gidiyor

Akılda tutulmayacak kadar kısalığı arı güzelliğin
dilde uzayan, uzadıkça bozulan bir şey
ardında boşluk bırakan mutluluk
mûcizenin izleyiciye muhtaçlığı
ah! anlatmanın olanaksızlığı

tekrar yaşanmayacak bir ânâ
tek başına tanık olmanın ağırlığı