isa'yla tanışırdık ölmeden önce
oydu bu elleri veren de bana del-deşik
rolümü çalıp duruyor da şimdi, eh,
iyiyim - nasılsa
çarmıhın iki kolu da eşit

zeytin yollarında soyunup
denize baktım uzun süre
karanlığı anlamak için
kör ettim gözlerimi de

saat gece 3'ü geçe, elimde
koca bir bahçeden artan bir tespihle
kendimi göremeyişin
gemilerini öpüyorum

usandım tepelere çıkmaktan
rüzgarın bakire ağzına bunca yanaşıp
bıktım kuşlara düşüp durmaktan
keşke dedim, tastamam sükut için
kulaklarıma birer begonya soksam

ama ellerde kan gözde gece kulakta çın!

ateşimi kimseyle paylaşmayacağım