მეგობრობა

როცა ჩემი მეგობარი კეთროვანი ხდება,
ერთი დღით ვივიწყებ ყველა საქმეს,
მივდივარ ლეპროზორიუმთან,
ფანჯარაზე ვაკაკუნებ და მერე ჩვენ
ოდესღაცგაწმენდილი შუშის ბურუსში
ერთმანეთს შევცქერით
დიდხანს და ხარბად.
გამომშვიდობებისას
მომუჭულ მუშტებს ვშლით და
ხელისგულებით ფანჯრის მინას ვაწვებით
საკუთარი სივრცეებიდან.

და ჩვენი ხელისგულები
ერთმანეთს ეხება
ასე.

მეგობარი იღიმება და
ამ ღიმილით მანიშნებს, რომ
არ მოითხოვს ამაზე მეტს ჩემგან,
მაგრამ არც ამაზე ნაკლებს დათანხმდებოდა.

აი, მაშინ, ჩვენ ნამდვილი მეგობრები ვართ.

© შოთა იათაშვილი / Shota Iatashvili
Audioproduktion: G. Leonidze State Museum of Georgian Literature

Дружба

Мій друг – леправий.
Відклавши справи всі на цілий день
Іду під лепрозорій
І стукаю в вікно його і ми
Через брудну давно не миту шибку
Себе навзаєм розглядаєм
Ненатло й довго.
Прощаючись
Ми розтискаєм п’ястуки
Втискаємо долоні у скло вікна –
Усяк зі свого світу.

І наші руки
Торкаються.

Мій друг мені посміхається,
Посміхається щоби дати знати
Що більшого не потребує,
А меншого не прийме.

Це - істинна дружба.

переклав Маріанна Кіяновська