Nataša Sardžoska, Federica Venier
italienisch
ДИШАМ
се отворам како пора за да ја вдишам
светлината на твоите очи
од твојот здив
тешкиот ден загубен во превртените сводови
на алово-пурпурната плот
на небото што веќе не постои
ја завршувам доцна мојата чаша вино
очи ширум отворени
кармин на чашата
те голтам
те разлевам во клетките
те сеам по улиците
те насетувам на моите потпетици
во трубата во лифтот од еден град што не постои
сама
со тебе дишам
Aus: Living water
Audioproduktion: Haus für Poesie / 2018
RESPIRO
Apro la mia anima come un poro per inalare la luce
la luce dei tuoi occhi
del tuo respiro
il giorno pesante perso nelle arcate rovesciate della carne porpora
sul cielo che non esiste più
finisco tuttavia il mio calice di vino
rossetto sul vetro
occhi spalancati
ti inghittisco
ti semino per le strade
ti sento nei miei tacchi
nella trombetta
nell’ascensore
in una città inesistente
da sola
con te respiro.
revised by Federica Venier