Emajõe ääres

Väike Sisyphos korjab
maast kive ja mängib nendega.
Tänavad, majad, autod.
Väike õrn valgus tema juustes,
tuulehoog. Väiksemad kivid
saab panna suuremate otsa,
nii tuleb torn. Siis lükkab
ta kõik ümber ja naerab.
Teised poisid ei taha temaga
mängida. Mõni tüdruk küll.
See, kellel on pikad juuksed.
Sisyphos leiab ühe eriti ilusa
kivi, see on õrnalt roosakas,
heledate triipudega. Selle jätab
ta alles, pistab tasku, ei näita
kellelegi. Koos kasvavadki
nad suureks.

© Carolina Pihelgas
Aus: Pimeduse pisiasjad
Tartu: Kaksikhammas, 2017
Audioproduktion: Eesti Kirjanduse Teabekeskus [Estonian Literature Centre]

Li ser çemê Emajõe

Sîzîfê bicûk kevir berhevdikirin
û bi wan re dilîst.
Rê, mal, trimbêl
Ronahiyek hûr û tenik di nav porê wî de bû,
bayekî nermik jî.
Kevirên biçûk
dikarin li ser kevirên mezin bin,
wisa bircek ji wan çêdibibe.
Sîzîfê bicûk ew hemû hildiweşandin û dikeniya.
Zarokên din nedixwestin pêre bilîzin.
Hinek keçikan dixwest.
Yeke porê wê dirêj.
Sîzîfê bicûk kevirekî taybet xweşik,
Reng gulî, hûr û bi xêzên ji ronahiyê dît.
xiste berîka xwe,
Vedşart,
Nehişt kesek bibîne.
Ewê herdû bi hev re mizin bibin.

Wergerandin: Husên M. Hebeş