Astrid Alben
englisch
Wildcard
Losjes is dit babygedicht, er gebeurt niet veel
wat ergens anders niet ook gebeurt:
een granaatrode baby spert zijn junglemondje.
Herkenbaar voor wie ze leest gaan babygedichten
over kussen, jaloezieën en ouders/blijvertjes.
Razen in het kussen, opstaan als een standbeeld van as.
Een ouder is een huis. Pjoe koeli koeli. Eten, natje,
lalala. Het babygedicht werkt de liefde open.
Vrolijk zijn en losjes. Licht filteren,
de lucht is van onschatbare zuiverheid.
Zet er gesteldheid tegenover en het haalt je de koekoek.
Ouders/humeuren/onderdelen van de groeimachine –
baby’s eerste, baby’s eigen, baby’s nemen het ervan.
Vrolijk, losjes uithalen in zomers kamertje. Gebeurd.
Harten pleiten, harten dampen: Adonai –
geef mijn impassen terug, mijn losse dagen, mijn hele vliezen.
Aus: Eiland berg gletsjer
Amsterdam: Querido, 2011
ISBN: 978 90 214 3900 6
Audioproduktion: Nederlands Letterenfonds, 2022
Wildcard
A light-hearted lullaby this, not much happens
that doesn’t already happen somewhere else:
a garnet-red baby opens wide its tiny jungle mouth.
Familiar to all who read them, lullabies are
about kisses, jealousies and parents / keepers.
Raging in the pillow, rising like a statue made of ash.
A parent is a house. Gooey goo-goo. Food, milk,
lalala. A lullaby disentangles love.
Be joyous and light touch. Filter light,
the air is of an invaluable purity.
Compared to wellbeing I daresay it’s cloud-cuckoo.
Parents / moods / components of the growth machine:
baby’s first, baby’s own, baby’s living it up. Joyous,
carefree bellowing in a sun-drenched nursery. Done.
Hearts plead, hearts steam: Adonai —
give me back my stalemates, my singular days, my intact membranes.