بعد از یک روز سیاه هایدن می نوازم
و گرمایی ساده را در دستهایم حس می کنم
 
شستی ها  مشتاق ا ند . چکش ها نرم می نوازند
صدا، سبز و پرشور و آهسته است
 
صدا می گوید که آزادی هست
و کسی به امپراطور خراج نمی دهد
 
دست هایم را جیب های هایدنی ام فرومی برم
و ادای کسی را در می آورم که با آرامش  به جهان نگاه میکند
 
پرچم هایدن را بالامی برم- یعنی :
تسلیم نمی شویم اما صلح می خواهیم
 
موسیقی، خانه ای شیشه ای است  در سراشیب
جایی که سنگ ها می جهند ؛ سنگ ها می غلتند
 
سنگ هااز میان می غلتند
اما شیشه های پنجره؛  همه  باقی اند