An Frog sa Bhucaeid

Tá frog sa bhucaeid.
Cá fhad anois ansin é? Is ar éigean beo:
Ní bhogann an scornach,
Tá mogall ar na súile,
Tá an craiceann iomlán tirim,
Ina ghlóthach seirgthe,
Ar dhath luaithreach na móna thart air,
Ina chac tirim caora ag an mhóin,
Ina chamal caillte sa ghaineamhlach shinciarainn

Tiontaigh an bucaeid bun os cionn,
Nó ní cónra mhiotail é dá leithéid shoineanta
Nár thuill an cillín buí.
Amharc air. Bogann sé, suíonn ceart,
Droim íota le spéir, géaga le sráid,
Súile leat. Ní iarrann. Fanann.

Buacaire an chlóis taobh leat, ní haon rud mór
Boiseog a shilt anuas air, braon ar bhraon.
Amharc a dhroim, dathanna ag filleadh ar an chraiceann leis an bhaisteadh.
Tógann sé a dhá lámh mar chosaint ar a shúile
Nó malaí agus fabhraí níor bronnadh air san ubh.

© Greágóir Ó Dúill

Frosch im Eimer

Der Frosch ist im Eimer.
Seit wann ist er dort? Das Leben entweicht ihm.
Reglos sein Hals, das Auge von Lidern verdunkelt
Staubtrocken die Haut, ist er dörriger Laich.
Von der Farbe der torfblonden Asche, die ihn umhüllt.
Schafsköttel, über Torfflamme gedörrt - das ist er.
Er ist - in der Wüste aus Wellblech verloren -
Ein irres Kamel.

Leer den Eimer aus.
Seiner Unschuld entspricht kein scheppernder Sarg,
Noch eine pissgelbe Zelle.
Seh ihn dir an. Er regt sich, richtet sich auf,
Seinen verwüsteten Rücken zum Himmel, die Glieder hofwärts,
Die Augen dir zu. Fragt nicht. Wartet.

Der Wasserhahn im Hof ist nahebei, es ist dir ein Leichtes
Mit zum Napf geformten Händen, ihn zu befeuchten, Tropfen für Tropfen,
Von oben. Sieh an - wie das heilsame Wasser auf seiner Haut
Die Farben entdeckt.
Ohne Brauen geboren hebt er beide Hände
Zum Schutz seiner unbewimperten Augen.

Gute Arbeit. Du kannst gehen.
Wenn du, nicht vor Ablauf einer halben Stunde, nachsiehst, ist er weg.

Übersetzt von Monika Rinck