Tugrul Tanyol

türkisch

Vera Burlak

belarusisch

BÜYÜ BİTTİ

büyü bitti, suyu dolaştıran kayık
ince kabuğuna çekildi gövdesinin
taş düşmeyi bıraktı, meyva ağacında soldu
kadın olamadan yaşlandı sevgilimiz

büyü bitti, işte deniz, daha on dördünde
ay bulutsuz bir gecede uykusuz bir adam gibi koşmada
yıldız üşümesi bu, ağacın yansıması,
kalbine düşen bir şey gibi, sanki gibi, belki

gibiydi ve bitti, uyuyan uyandı ve gördü
görünmeyen görünür oldu, ses yankısından korktu
gölge sahipsizdi, kartal avını buldu
hızını alamayan bir tilki yavrusunun saklandığı yerde

büyü bitti, yaşlı adam kendine seslenen sese döndü
orada genç olmanın umuduyla yeniden öldü
ışık bütün renklerine binlerce kez bölündü
binlerce kez haykırdığımız sözlerimizle dolup taşan mağara

kapandı ve dağ oldu. çıkmayan falların telvesiyle
sararan umuttu, uçuşup gitti
ve açılmayan yollar ansızın açıldı
ama ne kimse geri geldi, ne bir sessiz gemi

büyü bitti, yılan kendini soktu
kendine sokulan yavrusunun dişleriyle
akrep geceye döndü, alevden bir hale oldu
bir aziz oldu, bir şair, peygamber

sarığını çıkardı, hırkasını savurdu
önünde açılan yoldan Hıra’ya kadar
geçtiği çöldeki bitkiler
yeniden su buldu

büyü bitti, Tanrım, işte seni buldum
görünmeyen görünür oldu, ses yankısından korktu
kentin ve insanların arasında
serap gerçeğe dönüştü, var olan yoktu

büyü bitti, sen onu görmedin
zaten derin bir düş
düştü
düşecek

© Tugrul Tanyol
Audioproduktion: EDISAM / T.Tanyol 2004

чары зьніклі

чары зьніклі, човен, які гуляў па вадзе
схіліў грудзі да тонкай скуры паверхні
камень спыніўся, ня ўпаўшы, плады засохлі на дрэвах
любая пастарэла, так і ня стаўшы жанчынай

чары зьніклі, прыбыло мора на дзесяць чвэрцяў
месяц у ноч без аблокаў, як чалавек бяз сну
схаладнелая зорка, адбітак дрэва
бы нешта запала ў сэрца, нібыта, нібы

быццам ішло і застыла, сонны прачнуўся і ўбачыў
стала схаванае яўным, гук спалохаўся рэха
цень уладальніка страціў, арол дагнаў
лісянё, няздольнае хутка бегаць

чары зьніклі, стары адгукнуўся на покліч
спадзеву вярнуць маладосьць і памёр ізноў
сьвятло распалася тысячай фарбаў
поўная тысячай нашых ускрыкаў пячора

замкнулася й стала гарой, і з кававай гушчы
нерастлумачаная, пажаўцеўшы, зьляцела надзея
адчыніліся раптам пачаткі таемных шляхоў
ды ніхто не вярнуўся, нячутнага не было карабля

чары зьніклі, зьмяя сама сябе ўтнула
зубамі сваіх зьмеянятаў
скарпіёны вярнуліся ў ноч, з агню нарадзіўся сьветач
сьвяты, паэта, прарок

ён зьняў свой турбан, расхінуў свой бешмет
па адчыненых зноўку дарогах ішоў да нябёсаў
і пустынным расьлінам абапал ягонага шляху
зямля вяртала ваду

чары зьніклі, і, Божа, вось я бачу цябе
схаванае стала яўным, гук спалохаўся рэха
на плошчы, перад усімі
здань апынулася праўдай, існага не было

чары зьніклі, табе іх ня ўгледзець
гэта зрэшты быў толькі сон
яны спалі
яны спадуць

Пераклала з турэцкай Вера Бурлак