englisch
Bij een gekreukte das
Blijf mij nabij, wanneer het avond is,
wanneer het licht vergaat in duisternis.
Warm hierbinnen, dodelijke nacht –
Hijgend, 1 oog hard en 1 oog zacht
zuurstof perslucht traangas: 3 dumdums
als trocheeën van het vacuüm
Bed dat uit de diepvries komt, p.m.
deukhoed af, flashback en tweede stem –
Het zijn de kleine dingen zegt men en
het zijn de kleine dingen: zijn manier
van wuiven, kluiven als een holendier
aan restjes, dwanggedachten in zijn ren
Het rondbonjouren bij contouren van
een Duitse misdaadserie, pissen naast
de pot, zijn cel vervloeken, hij die haast
verlamd van angst niet uit de zetel kan
Ten langen leste smeekt de kanker in
zijn darmen om erbarmen: ‘Suikerspin.
Piaf. Je koppigheid geveld. Vergeef...’
Met harten troef verdwijnt hij in de safe
burleske humor – genereus verdriet
zijn schat hijgt na, is lek als een vergiet
Een halve eeuw smeult jaren na, het was
alsof zij innig vijand waren, vos en das
getweeën eenzaam in hetzelfde bos
Aus: Santander - ontboezemingen in het vossenvel
Amsterdam: Prometheus, 2001
Audioproduktion: 2006, M.Mechner / Literaturwerkstatt Berlin
By a badgered tie
Abide with me; fast falls the eventide;
The darkness deepens; Lord with me abide.
Warm inside here, deathly night
Panting, 1 eye hard and 1 eye soft
tear-gas, air compressed and oxygen: 3 dumdums
serve as trochees of the vacuum
Bed that’s been taken from the freezer, p.m.
trilby doffed, a flashback, second voice
It is the little things, folk say –
it is the little things: his way
of waving, gnawing like a den-penned animal
at left-overs, obsessions in his run
The loitering at contours of
a German ‘krimi’ series, a little messing
on the side, cursing his cell, he who
fraught with fear can hardly leave his chair
At long last cancer in his guts
calls out for mercy: ‘Candy floss.
Piaf. Your stubbornness full-felled. Forgive...’
With hearts as trumps he disappears into the safe
burlesque humour-generous grief
his love pants after, leaky as a colander
For half a century years of smouldering
as if, vixen and badger, they were mortal foes
and doubly lonely in the self-same wood.