Causa artis

3.

Μπορώ να σου πάρω τις λέξεις
είπε ο αέρας
όχι όμως και το νόημα.
Το φως όχι ακριβώς φως
           όχι ακριβώς φωτεινό
λικνίζει ακανόνιστα σχήματα πάνω στους τοίχους.
Εύκολα πια θα μπορούσες να το περιγράψεις.
Έχεις πειστεί
         (σε έχει πείσει)
ότι ‘οι δαίμονες που τρέχουν πίσω απ’ το χαρτί’
-ζαλίζοντάς σου έτσι αυθάδικα τη σκέψη-
είναι από γενναιόδωρα φιλάνθρωπο χέρι
κι έχεις διδάξει στο ξαναμμένο μέτωπό σου
 ότι θα ‘ρχεται
      θα ξανάρχεται
κοιτώντας –με βλέφαρα κλειστά κάτω απ’ το βλέμμα-
τον άδειο χώρο μέσα σου
ζητώντας χώρο από τον άδειο χώρο μέσα σου
             ζητώντας σου σώμα.

Ο άνεμος υφαίνει το τίποτα απ’ το τίποτα- εμάς υφαίνει
Ζεστή η βροχή του απογεύματος γεμίζει το παράθυρο στάλες
Φύλλα αναδεύονται νωχελικά ζητώντας: αλλαγή
         σημαίνοντας: η ενσάρκωση

Η στιγμή
-η ακριβώς κατάλληλη στιγμή-
ανάμεσα στο χρόνο τότε και στο χρόνο τώρα
δείχνει επιτέλους επαρκής


κάτι ανώνυμο
      ανοιχτό
κάτι που μοιάζει
          (μέσα στην ξαφνική βροχή)
          με ευχαρίστηση
συγκατανεύει ακούσια

*

το ποίημα
-άλλοθι γι’ αυτόν τον ακατάστατο θόρυβο-
ανησυχεί:
φτιαγμένο από λέξεις
     λέξεις μόνο.

(Από την υπό δημοσίευση συλλογή ‘Χλιδή’)

© Dimitra Kotoula
Audioproduktion: Literaturwerkstatt Berlin 2010

Causa Artis

3.

Mogu da ti oduzmem reči
rekao je vetar
ali ne i smisao.
Svetlost ne sasvim svetlost
ne sasvim svétla
njiše neuređene oblike na zidovima.
Sad bi već mogao lako da je opišeš.
Ubeđen si
(ubedila te je)
da ’demoni koji jure iza hartije’
– zanoseći ti misao tako bezobrazno –
dolaze od darežljivo čovekoljubive ruke
i naučio si svoje upaljeno čelo
da će dolaziti
da će ponovo dolaziti
posmatrajući – kapaka zatvorenih ispod pogleda –
prazan prostor u tebi
tražeći prostora od praznog prostora u tebi
tražeći ti telo.

Vetar tka ništa ni od čega – nas tka
Topla kiša popodneva ispunjava prozor kapima
Lišće se nehajno mrda tražeći: promena
                        što znači: ovaploćenje

Trenutak
– tačno odgovarajući trenutak –
između vremena ondašnjeg i vremena sadašnjeg
konačno se pokazuje dovoljnim
nešto bezimeno
otvoreno

nešto što liči
(po iznenadnoj kiši)
sa zadovoljstvom
daje nevoljni pristina

*
pesma
– alibi za ovu neuređenu buku –
zabrinuta je:
sačinjena od reči
reči samo.

translated by Vladimir Bošković for Agon 11, Nov.-Dec. 2010