Sarah McCann
englisch
ΝΕΚΡΗ ΦΥΣΗ
Το μεσημέρι είναι ζεστό. Με ακρωτηριάζει
Έχω να φάω δύο μέρες. Εγκυμονώ μια καταιγίδα
Στη γειτονιά μου δεν παίζουνε παιδιά
Οι εραστές φορούν καπέλα τζόκεϊ
Είναι επίπεδοι. Όπως και τα φιλιά τους
Είναι ατσαλάκωτοι
Περπατούν στους δρόμους με τους αγκώνες σε πλήρη έκταση
Στη γειτονιά μου τα γεγονότα είναι κολλημένα στους τοίχους
Η ευτυχία σαπίζει σαν σφαίρα στο στομάχι μπάτσου
Στο σφαγείο της καθημερινότητας εγώ πουλάω μπαλτάδες
Γράφω ένα ποίημα κάθε φορά που πηγαίνω από το σπίτι μου στο μετρό
Αναμένω μια συγκίνηση
Aus: Γκρόζνι
Αθήνα
Audioproduktion: Literaturwerkstatt Berlin 2011
STILL LIFE
Midday is hot. It cripples me
It’s been two days since I ate. I’m pregnant with tempest
Children don’t play in my neighborhood
Lovers don jockey caps
They are flat. Like their kisses
They are unwrinkled
They walk along the streets, elbows jutted out
News gets plastered to the walls in my neighborhood
Glee festers like a bullet in a cop’s stomach
I myself sell butcher knives at the abattoir of the everyday
I write a poem every time I go from my home to the metro
I am waiting to be touched