Jana Bukowa
bulgarisch
Ο κόμης Λωτρεαμόν
Κι ενώ όλα ήταν έτοιμα
στουπί, βενζίνη και ο άνεμος
με τη φορά της λύπης μου
να μπει ένα τέλος οπωσδήποτε
το όνειρο δεν κάνει πλέον ούτε για προσάναμμα
καλά μου τα’ λεγε η μάνα μου:
ότι αυτός ο δρόμος δεν θα βγάλει πουθενά
και σκοτωμένα λόγια βλέπω μες στα μάτια σου
σε άγγιξε το τίποτα την ώρα που σε γένναγα
οπότε πάρε την ευχή μου
κι ετούτα τα σπίρτα
Κι ενώ όλα ήταν έτοιμα
(διόλου δεν τρέμανε τα χέρια μου)
τότε εμφανίζεται ο Ισίδωρος
«Μη!» φωνάζει
κι αρπάζει τα σπίρτα
«πάρε τα γάντια μου να προκαλείς
το σκότος και το φως
το μπαστούνι μου να μην γλιστράς
στις αϋπνίες σου
και λοστός είναι
και πάρε το ημίψηλο καπέλο μου
το είχα αντί για άγγελο
δεν ξέρεις πόσες κραυγές χωράει στον πάτο του
και προτού κάνεις οτιδήποτε
κοίτα να γυαλίσεις τα παπούτσια σου – τσόγλανε»
«Δεν σε αναγνωρίζω Ισίδωρε» του λέω
«εγώ – »
«όχι» μου λέει
«μπήκαμε στο θαύμα γονατισμένοι
τουλάχιστον να βγούμε σαν κύριοι»
Athens: Kedros ed.,
Audioproduktion: Literaturwerkstatt Berlin 2010
Граф Лотреамон
И тъкмо всичко бе готово
кълчища газ и вятърът
надигащ се откъм скръбта ми
да сложа край най-сетне
мечтата не става дори за подпалки
добре ми говореше майка ми:
този път не отвежда доникъде
и убити думи виждам в очите ти
докосна те нищото когато те раждах
така че давам ти
благословията ми
и този кибрит
И тъкмо всичко бе готово
(изобщо не трепереха ръцете ми)
се появява Изидор
“Спри!” ми вика
и ми отнема кибрита
“вземи ръкавиците ми да предизвикваш
мрака и светлината
бастуна ми за да не се подхлъзваш
в безсъниците
служи и за лост
вземи цилиндъра ми
имах го за ангел
ако знаеш колко викове побира
и преди да направиш каквото да е
се погрижи да си лъснеш обувките
– келеш с келеш”
“Не мога да те позная Изидоре” му казвам
“аз –
“не” ми казва
“влязохме в чудото на колене
нека излезем както подобава”