István Ertl
esperanto
Las Meninas
Devynios ar vienuolika figūrų:
nykštukai, kameristės, atspindys
tamsaus akylo veidrodžio lauke,
ir autoriaus, tuo tarpu nepradėjęs
paveikslo, kantriai slepiamo nuo mūsų
ketvirtas šimtmetis. Anot Foucault,
jis tapo mus. Bet modelis, žiūrovas,
patsai tapytojas galbūt yra
vienatinio pirmavaizdžio skeveldros.
Šviesos daugiau, nekaip galėtų sklisti
iš lango (ji, lyg rojuje, nustelbia
dosningai žarstomą netobulybę).
Ir žvilgsnių sankryžoj bekūnis žvilgsnis,
kurį teptukas moko neišnykti.
Aus: Rinktinė (Gedichte)
Vilnius: Baltos lankos, 1999
Audioproduktion: 2002, M. Mechner, literaturWERKstatt berlin
LAS MENIÑAS
Eble naŭ, eble dek unu figuroj:
gnomoj, korteganinoj, reflektiĝoj
en la spegul’ malhela, akravida,
kaj la aŭtoro, kiu nun ekpentras
la bildon pacience transdormontan
kvar jarcentojn ĝis ni. Diras Foucault:
ĝi iĝis ni. Sed la model’, vidanto,
eĉ la pentristo estas eble nur
splitoj de l’unusola prapentraĵo.
Da lumo pli ol trafenestre eblus
(kiel en paradizo, lum’ sufokas
la abunde nutratan malperfekton).
Ĉe la rigard-kruciĝ’: rigard’ senkorpa,
kiun penik’ instruis ne vanui.