Het leven het zegt hem wel wat
die kleine chaos
die groeit naar het licht
dat soortelijk gewicht
van de dagen dat toeneemt
met de nachten niet radeloos
of hopeloos maar vol verwachten
het stoort hem niet
evenmin als de geliefden
voor het raam van de trein
in het station van Lichtervelde.

Hij draagt de schetsen
van zijn kleine waarheid mee
ze maken het verschil uit
tussen de chaos-rok van de nieuwe vrouw
en de plastic zak op het hoofd
van de man die de regen trotseert
niets is tenslotte niet nieuw
want alles geschiedt voor het eerst
zijn moeder die sterft
en de rafels van haar woorden
wapperend in zijn hoofd.