Urrezko eraztuna

Aitak itsasoan galdu zuen ezkontzako eraztuna. Marinel guztiek bezala, kendu
egiten zuen hatzetik eta lepokoan jarri, sarea largatzean hatza gal ez zezan.
            Handik marea batzuetara izebak, legatz batzuk garbitzen ari zelarik, urrezko
eraztun bat aurkitu zuen arrainetako baten sabelean.
            Eraztuna garbitu, eta grabatuta zituen letra eta zenbakiei jarri zien arreta.
Gezurra zirudien arren, gurasoen ezkontza eguna ematen zuten aditzera datak eta
inizialek.
            Itxura guztien arabera, aitak berak harrapatu zuen eraztuna jan zion legatz
hura. Itsasorik zabalenean.

            Udako gau bareak barruko haizea dakar eta oroitzapenak.
            Kasualitateak orbita zabal-zabaleko planetak direla otu zait zeruari begira.
            Behin edo behin ageri dira bakarrik.

            Eraztunarena kasualitate handiegia da. Baina ez du axola. Inportanteena orain
hauxe da: urte askoan eraztunaren istorio hori sinesgarri egin zitzaiela gure haur
adimen txikiei.

            Gauez, itsasoak legatz baten distira du.
            Izarrek salto egiten dute ezkaten antzera.

© Kirmen Uribe
Aus: Zaharregia, txikiegia agian
Soraluze: Gaztelupeko hotsak, 2003
ISBN: Gaztelupeko hotsak
Audioproduktion: 2005, M.Mechner / Literaturwerkstatt Berlin

My heart goes out cold in cold into a cold world

Your heart goes out cold in cold into a cold world.
Scales on shoulders, like an amphibian we can lurch,
unusually tired animal. A warming riddle,
how much time will pass before the stories
have been solved. Road, roof, thin man in street,
Little wood made of so much sound. HUMAN,
HERE, is that more than a place, a destination?
Spray it on the façade. Who lived six cold and damp years
hardly kept warm as a caudate, who was kept young by fungi,
smoke, tubelike, took away the nervousness, the times of the day
snowed past, dark, bright, who found somewhere to stay
in transition and got eyes?

Translated by Hans-Christian Oeser & Gabriel Rosenstock